زنان امروز ایران دیگر زنهای سنتی و قدیم ایران نیستند که در برابر این ستم ها و بی عدالتی ها سر تعظیم فرود آورند.
کیهان نوین: موج اخیر حمله ها علیه زنان، مانند حمله به دختران دانشجو در جهرم و اسیدپاشی ها در اصفهان و دیگر شهرها، نشان دهنده وضعیت بحرانی حقوق زنان در ایران است. زنان در ایران برخلاف سخنان مسولین، و در واقع، به‌عنوان شهروندان درجه2 شناخته می شوند. خشونت ها و ناعدالتی ها بر علیه زنان سالهاست که در ایران وجود دارد و موضوعی جدید نیست. زنان ایرانی در واقع قربانیان تبعیض و خشونت های حقوقی علیه زنان هستند.
مساله تبعیض و خشونت حقوقی علیه زنان مبحث جدیدی نیست و زنان ایرانی سالهاست که با تلاش هرچه تمامتر با این قوانین زن ستیز مبارزه می کنند. و متاسفانه هر روزه بر تعداد این قوانین زن ستیز افزوده می شود. وزنان در جامعه امروز ایران نه تنها از حمایت های قانونی برخوردار نیستند، بلکه دستگاه قضایی را نیز در مقابل خود می بینند.
اما زنان امروز ایران دیگر زنهای سنتی و قدیم ایران نیستند که در برابر این ستم ها و بی عدالتی ها سر تعظیم فرود آورند. زنان آگاه امروز از هر تلاشی برای مبارزه با این قوانین و اقدامات زن ستیز، و احقاق حقوقشان استفاده می کنند.
زنان ذاتا استعداد ایجاد تغییر در محیط پیرامونشان را دارند و این توانایی همراه با آگاهی های امروز از حق و حقوقشان، از زنان، مبارزانی در برابر این ستم ها و نابرابری ها ساخته است.
زنان امروز ایران در مبارزه با بی عدالتی ها و افراطی گری های اسلامی پیشاپیش مردان حرکت می کنند. سرکوبها و ایجاد محدودیت های بیشتر برای زنان نشان می دهد که جمهوری اسلامی نیز این واقعیت و قدرت ذاتی زنان را به خوبی درک می‌کند و هر گاه از قیامهای اجتماعی احساس تهدید کرده است، به سرکوب فزاینده و تشدید فشار علیه زنان کشور پرداخته است. چرا که به خوبی دریافته اند هرگونه تغییری در ایران فردا از سوی زنان ایرانی صورت می گیرد.
وضع برخی قوانین و مقررات و روشهای جدید برای کاهش آزادی زنان از اینگونه اقدامات است. از جلوگیری از شرکت زنان در استادیوم ها و مسابقات ورزشی گرفته تا ممنوع کردن کار نوازندگان زن و اجرای برنامه در محل‌های عمومی، فتواهای مختلف در مورد خانه دار بودن زنان، تفکیک جنسیتی در دفاتر شهرداری تهران و دانشگاهها، محدودیت های پذیرش دانشجویان دختر، و … همگی تلاشهایی در راستای محدود کردن حضور زنان و جلوگیری از حضور بیشترشان در اجتماع است.
اسیدپاشی ها بر روی زنان در اصفهان و حمله های اخیر با چاقو به زنان جوان جهرمی، و بسیاری جنایات دیگر علیه زنان در راستای ایجاد رعب و وحشت میان زنان و خانه نشین کردن آنهاست. هرچند که در ظاهر مسولین تلاش کردند از این جنایات هولناک و تروریستی علیه زنان فاصله بگیرند، اما همزمان سعی کردند از رعب و وحشت به وجود آمده در میان زنان نیز بهره ببرند.
پس از اعتراضات زنان و به دنبال آن همراهی برخی از مردان با آنها، حکومت برای منحرف کردن افکار و نیز ایجاد فضای نا امیدی در اقدامی بحث برانگیز و پرابهام حکم اعدام ریحانه جباری را به اجرا گذاشت. اعدام زنی 26ساله که جرمش قتل یک مامور اطلاعاتی اسبق بود که بنا به گفته های ریحانه تا آخرین لحظات پیش از اعدام، قصد تعرض و تجاوز به وی را داشت.
پس از اعدام ریحانه سازمان عفو بین‌الملل محاکمه وی را پر عیب و نقص توصیف کرده بود و اعدام وی را محکوم نمود و اعلام کرد که این، لکه خونین دیگری بر کارنامه حقوق‌بشر ایران است.
احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران، نیز اعلام کرد که از اعدام جباری شوکه شده است و عادلانه بودن دادگاه وی را زیر علامت سوال برد.
اما اسیدپاشی ها در اصفهان علیه زنانی که بر اساس حجاب تعریف شده ی حکومتی بدحجاب خوانده می شوند نقطه اوج این کارزار زن‌ستیزانه بود.
گویی زن بودن به تنهایی جرم محسوب می شود و جنسیت “زن” کافی ست تا نیروهای امنیتی احساس تهدید کنند و در پی آن به خشونت علیه زنان بپردازند و هر روزه زنان را محدودتر از پیش کنند تا به اصطلاح از قدرت اجرایی و تاثیرگذاریشان در اجتماع بکاهند.
سرکوب زنان ایرانی به بهانه های امر به معروف و قوانین شرع، نه تنها باعث موفقیت مسولین نشده است بلکه زنان را به نیروی پیشتاز در برابر این بی عدالتی ها و سرکوب ها تبدیل کرده است و آنها را در صف مقدم مبارزه برای آزادی و دموکراسی در ایران قرار داده است.
به یقین می توان گفت آینده ایران به دست زنان رقم خواهد خورد. و این زنان آگاه و مبارز ایرانی هستند که علیرغم این همه خشونت و بی عدالتی، آزادی و دموکراسی را برای ایران آینده به ارمغان خواهند آورد.
مهناز همدانیان
پنج شنبه 13 آذر 1393
Leila jahangiri gilandeh
Majid Mohammad Poorazari
