طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر کاپیتولاسیون به شیوه ی جمهوری اسلامی و مصونیت مطلق بخشیدن به تروریست های اسیدپاش و جنایتکار آمران به معروف و ناهیان از منکر است.
کیهان نوین: طرحی که با عنوان “طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر” از سوی مجلس شورای اسلامی تصویب شد در واقع همان کاپیتولاسیون به شیوه ی جمهوری اسلامی و مصونیت بخشیدن اما از نوع مطلق (مصونیت مطلق) به تروریست های اسیدپاش و جنایتکاران آمر به معروف و ناهیان از منکر است. این طرح به عاملان اقدامات تروریستی و جنایتکارانه علیه شهروندان ایرانی مصونیت قضایی بخشیده است و آنها بدون ترس از تعقیب قضایی و مجازات شدن، به اقدامات جنایتکارانه و برخوردهای خشن علیه شهروندان ایرانی می پردازند. همانند اسیدپاشی های زنجیره ای در ایران، که اقدامی تروریستی علیه زنانی بود که بنا بر تعاریف آنها “بدحجاب” نامیده می شدند. به راستی چرا عاملان تروریسم خیابانی در ایران از مصونیت برخوردارند؟
در صورتی که تقریبا بر هیچ کسی در ایران پوشیده نیست که این اعمال تروریستی علیه شهروندان از سوی آمران به معروف و ناهیان از منکر صورت گرفته است اما باز هم جمهوری اسلامی سعی بر کتمان و پنهان کردن این حقیقت دارد. و به شکلی کاملا آگاهانه در حال حمایت و مصونیت بخشیدن به تروریست های خیابان های ایران است.
این جنایت وحشیانه پس از حمایتها و ترویج خشونت علیه شهروندان زنِ به گفته آنها بدحجاب، از طریق منابر و سخنگویان رسمی به بهانه مبارزه با بدحجابی در راستای طرحی حمایتی از سوی مجلس و بسیاری از امامان جمعه و مسولین مختلف جمهوری اسلامی صورت گرفته است.
طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر راهی ست برای هموار کردن خشونت علیه زنان در جمهوری زن ستیز اسلامی، در راستای گسترش بیشتر فرهنگ ضد زن و خشونت علیه زنان توسط نهادهای حکومتی و مصونیت مطلق بخشیدن به تروریستهای تندروی اسلامیِ شیعه به بهانه ی امر به معروف و نهی از منکر.
کاپیتولاسیون یا قضاوت سپاری، سپردن حق رسیدگی قضایی جرایم اتباع خارجی به نماینده حقوقی دولت خارجی است. اما در کاپیتولاسیون جمهوری اسلامی مسولین مربوطه و روسای دستگاه قضایی پا را از آن هم فراتر گذاشته و به این تروریست ها مصونیت کامل داده اند و قضاوت سپاری در دولت جمهوری اسلامی به معنای عدم مجازات و مصونیت مطلق بخشیدن می باشد.
مدعیان حکومت اسلامی که خود را سردمدار برقراری نظم، ثبات و امنیت در منطقه می دانند، حال از برقراری امنیت در خیابانها و کوچه پس کوچه های شهرهای خود عاجز و درمانده اند. زنان ایرانی با ترس و دلهره ای غیرقابل توصیف پا به خیابان می گذارند و این است معنای امنیت برای شهروندان زن در زیر سایه ی پرچم جمهوری اسلامی.
بزرگترین سرمایه ی هر حکومتی سرمایه ی معنوی آن است نه سرمایه مادی و چاه های نفت و گاز کشورش. و جمهوری اسلامی سالهای سال است که دیگر این سرمایه ی معنوی را ندارد. عدم اعتماد مردم به مسولین جمهوری اسلامی و نهادها و ارگانهای وابسته به آن هر روزه بیشتر و بیشتر می شود تا جایی که رسانه ی ملی اش در مقابل رسانه های خارج از ایران و به گفته آنها “رسانه های دشمن” رسانه ای مفلوک و کم بیننده است. چرا که مردم دیگر دروغهای وقیح این رسانه را، که توهینی آشکارا به شعور بیننده گانش است، نمی پذیرند و برای آگاه شدن از اطلاعات روزانه و سرگرم کردن خودشان در اوقات بیکاری به سراغ ماهواره های خارجی و سایتهای اجتماعیِ همان بیگانگان و دشمنان خیالی این حکومت می روند.
جمهوری اسلامی با مصونیتی که به عاملان این جنایت تروریستی علیه شهروندان ایرانی داد، آشکارا خود را نیز با آنها در یک جبهه قرار داده و در مقابل مردم و حق امنیت شهروندانش ایستاده که این حرکت نیز سردمداران حکومت را از مردم دورتر از گذشته و در دو سوی متفاوت یک جبهه قرار می دهد. و در واقع آن ته مانده ی سرمایه ی معنوی را هم به دور می ریزد و از دست می دهد.
تروریسم مذهبی شیعه این روزها با حمایت مسولین و مجلس شورای اسلامی در حال شکل گیری است، و ترویج و تشویق این نوع از تروریسم در شهرها و خیابانهای ایران نه برای جمهوری اسلامی و نه برای شهروندان، هیچ پیامد مثبتی در بر نخواهد داشت.
مهناز همدانیان
دوشنبه 12 آبان 1393
Leila jahangiri gilandeh
Majid Mohammad Poorazari
