اردوغان با خون مردم سوریه وضو می گیرد! (حسن بهگر)

در معرکه مردم گریزی از حکومت دینی و نفرت از بانیان به روی کار آوردن جمهوری اسلامی، پدیده ی اردوغان برای ملی مذهبی ها یک نعمت آسمانی بود. زیرا جمهوری اسلامی دیگر آبرو و حیثیتی نداشت که بتوان برای اسلام حکومتی تبلیغ کرد…

موفقیت اقتصادی اردوغان و ظاهر آراستهُ او این فرصت را به ملی مذهبی ها داد که او را مدل خود قرار دهند و از آن جمله آقای ابراهیم یزدی به تعریف و تمجید از او و عملکرد او بپردازد که يک «حزب دموکرات اسلامي» در ترکیه حاکم شده و « ترکيه وارد عصري مي شود که براي کشورهاي اسلامي الگو است» (1).اما دیری نگذشت که چهرهُ واقعی اردوغان آشکار شد . زندانی کردن مخالفان ، روزنامه نگاران و حتا بستن رسانه های اجتماعی چون فیس بوک و تویتر نشان داد که دموکراسی و آزادی با حکومت دینمدار سازگار نیست .
ماجرا به این جا پایان نپذیرفت. اردوغان درمعرکهُ جنگ داخلی سوریه ،جانب گروه های آدمخوار اسلامی را گرفت و حتا برای کشاندن آمریکا برای حمله به سوریه به بهانه بمب شیمیایی متوسل شد .گرچه بسیاری از مراکز جهان نسبت به دست داشتن اسد در این حمله تردید داشتند، ولی هیاهوی امریکا و انگلیس و فرانسه و هوچیگری دمبدم رادیو و تلویزیونشان فضای رسانه ای را مغشوش و مردم را گیج کرده بود. اردوغان بارها گفت شواهدی داریم که ارتش بشار اسد از سلاح شیمیایی استفاده کرده است و برآن اصرار ورزید. معلوم شد اطمینانش از این سرچشمه میگرفته که خود مدارک را جعل کرده بوده.

حال چندی است که فیلم حمله مخالفان اسد که الله اکبر گویان موشک های حامل بمب شیمیایی را بر سر شهروندان سوری می ریزند بر روی یوتوب قرار گرفته و مقاله افشاگرانه ی سیمور هرش نیز انتشار یافته است ولی دریغ از پوزش خواهی کشورهای مدعی دموکراسی و آزادی. آیا از یاد رفته است که بوش با بهانه ای مشابه به عراق حمله کرد؟
در مقاله سیمون هرش آمده است که اردوغان این بمب ها را در اختیار مخالفان رژیم سوریه گذاشته است .

پرسش اینست آیا این همان الگوی اسلامی است که ملی مذهبی ها انتظارش را می کشیدند؟ که بر سر اهالی یک کشور مسلمان همسایه که ابداً متعرض آنها نشده بمب بریزند؟ این شهروندان اعم از زن و بچه و پیر و جوان گناهشان چه بود که این دموکرات مسلمان برسرشان بمب شیمیایی ریخت ؟
خبرگزاری ها روز پس از حادثه گزارش کردند که دست کم 850 تن از اهالی سوریه در مدت 24 ساعت در گذشته اند. گزارشهاي تكميلي حاكي بود تعداد قربانيان اين جنايت ضد بشري، به 1300 نفر رسيده است كه بخش زيادي از آنان را كودكان و زنان تشكيل ميدادند. این را هم میدانیم که مرگ با سلاح شیمیایی که صحنه هایش را دائم به ما نشان دادند مرگ بسیار فجیعی است.

فاجعه ی هولناکی در سوریه رخ داد که اردوغان در آن سهم عمده ای داشت؛ او از آغاز به طمع پیوستن کردستان سوریه به ترکیه اجازه داد که از خاک ترکیه به سوریه حمله شود. معلوم هم نبود او که نمیتواند کردهای خود ترکیه را اداره کند چه حاجت به افزودن بر شمار آنها دارد.
به نوشته ی العالم – رئیس حزب «جمهوریخواه خلق» ترکیه، اردوغان را مسؤول تمام خونهای ریخته شده در سوریه معرفی کرد و طی نامه ای به فرستادن دوهزار کامیون محموله کمکی به شورشیان که در حقیقت حاوی اسلحه بوده است اعتراض نمود.

به گزارش مشرق، «محمد نورالدین» نویسنده و کارشناس لبنانی در مطلبی نوشت : «نیروهای ترکیهای اعضای گروهکی 11 نفره را دستگیر کردند که رئیس آنها یک سوری تحت تعقیب به نام «هیثم قصاب» بود. این ماجرا در شهر اضنه روی داد، و این افراد مقادیری گاز سارین همراه خود داشتند. پس از مدتی دادستانی اضنه اعلام کرد که این افراد از اعضای گروه تروریستی «جبهه النصره» هستند. اما با آغاز محاکمه در اکتبر 2013 همه این افراد به غیر از هیثم قصاب آزاد شده بودند. در نهایت نیز فشارهای دولت ترکیه با آزادی قصاب خاتمه یافت. دادگاه در پایان نخستین جلسه به بهانه اینکه هیثم قصاب شهروند ترکیه نیست و جرمی در خاک ترکیه مرتکب نشده، حکم آزادی او را صادر کرد.»
دخالت کشورهای چون عربستان سعودی و قطر و به ویژه ترکیه موجب شد که مبارزات مردم سوریه علیه دیکتاتوری اسد به ثمر نرسد و کار به جنگ داخلی بکشد و دیکتاتور پس از ویرانی ها ی بسیار و کشته شدن بسیاری از مردم تثبیت شود.

اردوغان نه تنها با جمهوری اسلامی روابط خوبی دارد و و گاهی نیز محمولات ارسالی ملایان را نعمت خداوندی می شمارد که به داد اقتصاد ترکیه رسیده است (محموله های 20 تنی شمس طلا به ارزش 11 ميليارد دلار به همراه 7 ميليارد و 500 ميليون دلار وجه نقد، در يك در كانتينر در سال 2008) بلکه با ابراهیم یزدی نیز دوستی دیرینه دارد. (3)
اردوغان چهره ی حقیقی اسلامخواهی خود را که منادی رحمت و صلح بود در معرض دید جهانیان گذاشت و نشان داد که حاکمانی که با سلاح دینی برحکومت می نشینند چه دستار بند چه کرواتی از یک قماشند.

امیدواریم نهضت آزادی پس از تجربه خمینی و این بار تجربه اردوغان در نسخه پیچی اسلامی خود تجدید نظر کند. یا بهتر از آن، یک بار هم که شده به خطا بودن بینش سیاسی خود اعتراف نماید و از مردم ایران بابت روی کار آوردن خمینی عذر بخواهد.
استکهلم 2014.04.28