واکنش محبوبه رضایی فعال مشروطه‌خواه به محکومیت بیش از ۲۶ سال زندان: جانم فدای ایران!

محبوبه رضایی فعال سیاسی مشروطه‌خواه که به تازگی با حکمی از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمدرضا عموزاد مهدریجی به ۲۶ سال و پنج ماه زندان محکوم شده است در پیامی از زندان اوین در واکنش به صدور این حکم کم‌سابقه و سنگین، اعلام کرده «عشق به میهن‌مان هراس از زندان را بی‌معنا و امید را زنده‌تر از قبل کرده است.»

Mahbobeh Rezaei, a constitutionalist political activist, who was recently sentenced to 26 years and five months in prison by the 28th branch of the Tehran Revolutionary Court headed by Judge Mohammad Reza Amozad Mehdriji, announced in a message from Evin prison in response to the issuance of this rare and heavy sentence. “Love for our country has made fear of prison meaningless and hope more alive than before.”

کیهان نوین: «عشق به میهن‌مان هراس از زندان را بی‌معنا و امید را زنده‌تر از قبل کرده است؛ در زندان اوین و در کنار دیگر خواهران و برادران مبارز و آزادیخواهم.»
«راه آزادی وطن‌‌مان دست در دست هم گذاشتن، اتحاد و همبستگی است. با هر گرایش سیاسی و عقیده‌ای با هم بر مسئله‌ای توافق داریم: آزادی ایران».

در پرونده‌ای که محبوبه رضایی به ۲۶ سال و پنج ماه زندان محکوم شده، رضا محمدحسینی و سمانه نوروز مرادی دو فعال دیگر مشروطه‌خواه نیز به ترتیب به ۲۱ سال و هشت ماه، و ۱۳ سال و ۹ ماه زندان محکوم شده‌اند.

متن کامل پیام محبوبه رضایی از زندان اوین را در ادامه می‌خوانید.

«جرم من میهن‌پرستی است

اکنون که توسط قاضی بی‌دادگاه انقلاب شعبه ۲۸، که با افتخار اعلام می‌کرد روح‌الله زم و محسن شکاری را اعدام کرده، و با دستور ضابط قضایی (اطلاعات سپاه پاسداران) که کتباً از قاضی عموزاده برایم درخواست اشد مجازات را کرده بود، به ۲۶ سال و ۵ ماه زندان محکوم شده‌ام با افتخار اعلام می‌کنم با آنکه جوانی‌ام در زندان سپری می‌شود اما اندوهگین نیستم؛ چرا که عشق به میهن‌مان هراس از زندان را بی‌معنا و امید را زنده‌تر از قبل کرده است؛ در زندان اوین و در کنار دیگر خواهران و برادران مبارز و آزادیخواهم.

زندان، شکنجه و کشتار نمی‌تواند انسان‌های آزاده را از آرمان و اهداف خود منصرف کند. آنها رنج‌ها را به جان می‌خرند و مصمم‌تر و قوی‌تر از گذشته تلاش و مبارزه می‌کنند. ماه‌ها در زندان بوشهر جسم و روانم مورد تعرض قرار گرفت، رنج کشیدم اما هرگز تسلیم نشدم. بارها در زندان عادل‌آباد در اوج درد به یاد برادرم وحید افکاری ادامه دادم. خواهرانم نسیم شهبازی و حنانه کیا جان‌شان را دادند، حسین حسین‌پورها چشمان‌شان را فدای ایران کردند و من امروز در راه آزادی ایران عزیزم بر خود وظیفه می‌بینم حبس را تحمل کنم.

قسم به خون محمد حسینی و مجید هاشمی‌ها، اعلام می‌کنم چه در زندان، چه خارج از زندان، به راهم در کنار ملت ایران ادامه خواهم داد و تا آزادی سرزمین‌مان دست از تلاش برنخواهم داشت.

یادآوری می‌کنم راه آزادی وطن‌‌مان دست در دست هم گذاشتن، اتحاد و همبستگی است. با هر گرایش سیاسی و عقیده‌ای با هم بر مسئله‌ای توافق داریم: «آزادی ایران»

جانم فدای ایران، همچنان که اصغر نحوی‌پور زمانی که گلوله خورد فریاد زد «جانم فدای ایران».