طالبان به خواسته خود در افغانستان رسید

زندانیان گروه طالبان با مهر تأیید «لویه‌جرگه مشورتی صلح» از زندان دولت آزاد شدند. صدای قربانیان جنایات طالبان در «لویه جرگه» هیچ بازتابی نداشت.

کیهان نوین: اشرف غنی که دولتش مجری روند سازش با طالبان است، با برگزاری «لویه‌جرگه مشورتی صلح» امکان آزادی همه زندانیان طالبان را فراهم آورد.

در توافق دوحه میان ایالات متحده آمریکا و گروه طالبان قید شده بود که دولت افغانستان ۵۰۰۰ زندانی طالب را آزاد کند. همه آزاد شدند جز ۴۰۰ نفر که اینک با مهر تأیید «لویه‌جرگه مشورتی صلح» پیروزمندانه به میان گروه خود برمی‌گردند. قطعنامه آزادی این دسته از زندانیان در روز یکشنبه ۱۹ مرداد /۹ اوت ۲۰۲۰ که روز پایانی اجلاس ۳۰۰۰ نفره «لویه جرگه» بود، تصویب شد.

اعتراض آسیب‌دیدگان

روزنامه «۸ صبح» کابل در گزارشی با عنوان «قربانیان نبرد با طالبان: صدای‌مان در جرگه صلح شنیده نشد» اعتراض آسیب‌دیدگان از جنایات طالبان را بازتاب داده است.

در این گزارش آمده است: «برخی نظامیان ارتش که طی سال‌های پسین در نبرد با طالبان آسیب دیده و اعضای بدن‌شان را از دست داده‌اند، از عدم حضور در این نشست و شنیده نشدن صدای‌شان، شاکی‌اند.»

در این گزارش به عنوان نمونه به مجید حیدری، از سربازان پیشین ارتش ملی در هرات، اشاره شده می‌کند که معترض است چرا «لویه جرگه» صدای کسانی چون او را نشنیده است. وظیفه‌ مجید حیدری خنثی‌سازی مین‌های جاده‌ای بوده است. در پی انفجار مین یک دستش قطع می‌شود. به عنوان کارمند اداری به خدمت ادامه می‌دهد. اما طالبان باز قصد جانش را می‌کنند. به او شلیک می‌کنند. نخاعش قطع می‌شود و پاهایش از کار می‌افتد.

یک صدای معترض در «لویه جرگه» صدای خانم بلقیس روشن، عضو پارلمان افغانستان بود. او در هنگام سخنرانی اشرف غنی به پا خاست و پارچه‌نوشته‌ای را بر سر دست بلند کرد که بر روی آن نوشته شده بود: « باج‌دهی به طالبان وحشی، خیانت ملی است.» مأموران به خانم روشن حمله بردند او را از سالن بیرون کردند.

زنان افغانستانی از آن بیم دارند که سازش با طالبان در درجه اول سازش بر سر محدودیت‌های طالبانی بر زنان باشد. آژانس خبری افغان به نقل از «اعضای اجماع زنان جوان افغانستان» نوشته است:

«اعضای مذاکره‌کننده حکومت نمی‌توانند از حقوق، ارزش‌ها و دست‌آوردهای زنان در میز مذاکره با گروه طالبان دفاع نمایند؛ زیرا ترکیب این هیأت ناعادلانه بوده و زنان جوان در آن حضور ندارند. زنان در تصمیم‌گیری‌های کلان سیاسی نقش ندارند و در مسئله رهایی زندانیان گروه طالبان، حکومت به نظریات زنان افغانستان که قربانی اصلی جنگ هستند، هیچ‌گونه توجه نکرده است.»