اشرف غنی دوستان خوبی انتخاب نکرده است

اشرف غنی طی چند ماهی که از ریاست جمهوری اش گذشته، بارها نشان داده که پاکستان و عربستان سعودی را به عنوان دوستان استراتژیک خود انتخاب کرده تا با اتحاد آنها، آمریکا را در رسیدن به اهداف منطقوی اش که عمدتا بر خلاف منافع کشورهای اسلامی است، کمک نماید!!

کیهان نوین: آنهم پاکستانی که از استفاده بمب اتم علیه مردم ابایی ندارد و عربستانی که حامی تراز اول گروه های افراطی است که این روزها بلای جان مسلمانان شده اند و اتحاد با رژیم غاصب اسراییل را نیز به پرونده اش اضافه کرده است.

این سخنان فقط یک ادعا نیست بلکه واقعیتی غیر قابل انکار می باشد. روز گذشته خواجه آصف وزیر دفاع پاکستان در گفتگو با شبکه خبری جئو گفت: اگر هند به حمایت از طالبان و نیز جدایی طلبان بلوچستان ادامه دهد، به کارگیری سلاح هسته ای یکی از گزینه های موجود ما است و هند باید بداند که سلاح اتمی برای نمایش نیست.

وزیر دفاع پاکستان ادامه داد: باید دعا کنیم که نیازی به استفاده از بمب اتم پیش نیاید، اما اگر برای بقای خود نیاز به استفاده از آن پیدا کنیم، این کار را انجام خواهیم داد. (ببینید چقدر آسان دوستان اشرف غنی تهدید به سلاح اتمی می کنند که آمریکایی ها در اختیارشان قرار داده اند. چه تضمینی وجود دارد که اسلام آباد فردا از همین سلاح علیه مردم افغانستان استفاده نکند)

نکته دیگر که این روزها در محافل سیاسی جریان دارد همکاری مخفی هسته ای میان اسلام آباد و ریاض است که احتمال فروش سلاح هسته ای از سوی اسلام آباد به عربستان را قوت بخشیده است.

فروش سلاح به آل سعودی که برای نابودی نام فلسطین و سرزمین‌های سوریه و عراق دست به دست غربی‌ها داده و در بحران‌سازی با آنان همکاری می‌کنند. عربستان که خود را اسلامی می‌داند به جای اینکه برای نابودی تل‌آویو تلاش کند و در این راه به مبارزه بپردازد به صورت بی‌شرمانه با دشمنان مسلمانان همراه شده و در حال حمایت از رژیم صهیونیستی است.

امروز هر مسلمان روشن ضمیری می داند که این حمایت‌های سعودی به صورت مستقیم از گروه های تروریستی چون القاعده، طالبان و داعش باعث گسترش اسلام ستیزی در جهان شده است تا حدی که بسیاری از آگاهان معتقدند کشورهایی همانند عربستان سعودی که خود حامی صهیونیست‌ها و تروریست‌ها هستند، اسلامی نیستند و نباید نام اسلامی را به آنها اطلاق کرد.

حال با این تفاصیل آیا این درست است که اشرف غنی این دو کشور را به عنوان متحد اصلی خود در سیاست خارجی افغانستان انتخاب کند که واقعا هیچ اعتماد و اطمینانی به آنها نیست و جز مزدوری به آمریکا و انگلیس و خیانت به کشورهای اسلامی منطقه هیچ عملکرد مثبتی در پرونده شان وجود ندارد.