مردم ایران سال ۱۴۰۳ را با نگرانی فزاینده از احتمال گسترش درگیری جمهوری اسلامی با اسرائیل آغاز کردند. هرچند به باور بسیاری از تحلیلگران احتمال وقوع جنگ مستقیم تمامعیار با اسرائیل زیاد نیست اما طبق معمول «سایه جنگ» بر وخیمتر شدن اوضاع اقتصادی ایران تأثیر گذاشته است.
اگر قبلاً جریان اصلی نظام (سوپرانقلابیون) ضعفهای اساسی، درجا زدنها و شکستها در حوزههای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و نظامی و امنیتی را به گردن دولتهای قبلی میانداختند اینبار خودشان در همان وضعیت قرار گرفتهاند و جز خودشان کسی نیست که بار مشکلات را به دوش آنها بیندازند.
The people of Iran started the year 2024 with increasing concern about the possibility of the spread of the conflict between the Islamic Republic and Israel. Although many analysts believe that the possibility of a direct full-scale war with Israel is not high, but as usual, the “shadow of war” has affected the deterioration of Iran’s economic situation.
If before, the mainstream of the system (super-revolutionaries) used to blame the previous governments for the basic weaknesses, failures and failures in the economic, political, social, military and security fields, this time they are in the same situation and there is no one else to shoulder the burden of the problems. they throw
کیهان نوین: شرایط به جایی رسیده که نوبت به قربانی شدن «دولت انقلابی» رسیده. آنهایی که خودشان مردم و رقبای سیاسیشان را قربانی میکردند تا بخشی از قدرت را به دست بگیرند، اکنون خودشان در مسیر مسلخ قرار گرفتهاند!
خامنهای که زمانی گفته بود «اگر جمهوری اسلامی دچار شاه سلطان حسینها بشود… کار جمهوری اسلامی تمام خواهد بود» ثابت کرده است که خودش نیز بیش از آنکه توانایی اداره مملکت را داشته باشد، توهم آن را دارد! او، به تمثیل خودش، نه اهل صلح و سازش «حسنی» و نه اهل جنگیدن «حسینی» است! عموم افراد هم او را مسئول این وضعیت میدانند. بخت باید با او یار باشد که «فرشته مرگ» پیش از مردمِ جان به لب رسیده، درِ خانهاش را بزند.
بدون نظر