ضرب و جرح ناهید شیرپیشه در زندان زنجان؛ مأموران فقط نظاره‌گر بودند!

ناهید شیرپیشه مادر پویا بختیاری از جانباختگان اعتراضات آبان۹۸ در زندان زنجان مورد ضرب و جرح زندانیان بند عمومی قرار گرفته است.

Pooya Bakhtiari’s mother, Nahid Shirpisheh, one of the victims of the protests in November 2018, was beaten by the prisoners of the general ward in Zanjan prison.

کیهان نوین: مونا بختیاری که هم‌اکنون پدر و مادرش هر دو به دادخواهی فرزندشان، پویا، زندانی هستند، می‌گوید مادرش «با وضعیت روحی و جسمی بد و بدنی کبود گفت توسط زندانیان خود مختار یا اجیرشده مورد ضرب و شتم قرار گرفته، مأمورین مداخله نکرده اند و همیشه در این مواقع دوربین‌ها خرابه.»
ضرب و جرح زندانیان سیاسی گاهی از سوی مأموران زندان صورت می‌گیرد. در دی‌ماه سال گذشته گزارشی از ضرب و جرح منوچهر بختیاری پدر پویا بختیاری در زندان قزوین منتشر شد.
خانواده پویا بختیاری، جوان ۲۷ ساله‌ای که در اعتراضات آبان ۹۸ با شلیک مستقیم مأموران حکومتی جانباخت، از جمله خانواده‌های دادخواه هستند که هزینه‌های زیادی را به «جرم» دادخواهی پرداخت کردند.

مونا بختیاری دختر ناهید شیرپیشه با اعلام خبر ضرب و جرح مادرش در زندان نوشته  «اینبار که به ملاقات مادرم رفتم متوجه شدم تنها پس از گذشت ۳ هفته که در بند عمومی بود به درخواست خودش به انفرادی منتقل شده».

مونا بختیاری در ادامه نوشته که «با وضعیت روحی و جسمی بد و بدنی کبود گفت توسط زندانیان خود مختار یا اجیرشده مورد ضرب و شتم قرار گرفته، مأمورین مداخله نکرده اند و همیشه در این مواقع دوربین‌ها خرابه.»

او در ادامه نوشته که «جان مادرم ناهیدشیرپیشه و پدرم منوچهر بختیاری در خطر است! امنیت جانشان به عهده چه کسی است؟»

ضرب و جرح ناهید شیرپیشه در زندان در حالی صورت گرفته که او ماه‌ها پس از انتقال به زندان زنجان در سلول انفرادی نگهداری می‌شد و به دلیل ترس از محیط بسته و تنهایی، حضور در سلول انفرادی به شکنجه‌ای مضاعف برای او تبدیل شده بود.

پیشتر و در اردیبهشت امسال صبا بختیاری عمه پویا بختیاری در گفتگو با «کیهان لندن» در اینباره گفته بود که «ناهید شیرپیشه از آزادی کاملا قطع امید کرده و فقط خواسته‌اش این است که به بند عمومی انتقال پیدا کند اما با این هم موافقت نشده. مادر پویا از یازده ماه پیش که دستگیر شده هیچ تماسی با بیرون از زندان و خارج از سلول انفرادی نداشته و فقط دو بار مونا دخترش توانسته ایشان را در زندان زنجان ملاقات کند. ناهید از محیط بسته می‌ترسد. این مشکل همیشه بوده اما بعد از جان باختن پویا این مشکل بسیار حادتر شد و افسردگی شدید گرفت … او حال روحی نامناسبی دارد و در همین چند ماه هم ناهید سال‌ها پیر شده و متأسفانه رژیم اصلا اهمیتی برای این مسائل قائل نیست.»

به نظر می‌رسد پس از ماه‌ها حبس غیرقانونی ناهید شیرپیشه در سلول انفرادی مقامات امنیتی تصمیم گرفتند با انتقال ناهید شیرپیشه به بند عمومی، شکنجه او را توسط زندانیان ادامه دهند.

سال‌هاست جمهوری اسلامی از رعایت قانون «تفکیک زندانیان» برای زندانیان سیاسی سر باز می‌زند و با انتقال آنها به بند زندانیان جرائم خطرناک آنها را با عذاب روبرو می‌کند. پیش از این نیز چند زندانی سیاسی دیگر توسط زندانیان جرائم خطرناک با ضرب و جرح روبرو شدند.

علیرضا شیرمحمدعلی زندانی سیاسی محبوس در تیپ ۱ سالن ۱۱ زندان تهران بزرگ در خردادماه ۱۳۹۸ در پی حمله ۲ نفر از متهمان جرائم خطرناک با چاقو از ناحیه شاهرگ و شکم مورد آسیب شدید قرار گرفت و پیش از انتقال به بیمارستان فیروزآبادی تهران جان خود را از دست داد.

ضرب و جرح زندانیان سیاسی گاهی از سوی مأموران زندان صورت می‌گیرد. در دی‌ماه سال گذشته گزارشی از ضرب و جرح منوچهر بختیاری پدر پویا بختیاری در زندان قزوین منتشر شد.

خانواده پویا بختیاری، جوان ۲۷ ساله‌ای که در اعتراضات آبان ۹۸ با شلیک مستقیم مأموران حکومتی به سرش جان باخت، از جمله خانواده‌های دادخواه هستند که هزینه‌های زیادی را به «جرم» دادخواهی پرداخت کردند. منوچهر بختیاری و ناهید شیرپیشه، پدر و مادر پویا، مدت‌هاست در زندان و در بدترین شکل ممکن در انفرادی محبوس هستند. تمام کسب و کارهای عمه و عموهای پویا متأثر از ایستادگی خانواده برای دادخواهی و با سناریوهای نهادهای امنیتی به تعطیلی کشیده شده و به این ترتیب منابع درآمد چند خانواده در فامیل بختیاری قطع شده است.

عموهای پویا با پرونده قضایی روبرو هستند و یکی از عموهای وی، مهرداد، به پنج سال زندان محکوم شده است. ناهید شیرپیشه و منوچهر بختیاری از نخستین ساعات پس از جان باختن فرزند بطور علنی از دادخواهی خون فرزند گفتند و فشارها نیز از همان روزها شروع شد و در یک مقطع حدود ۱۲ عضو خانواده با هم بازداشت شدند.

ناهید شیرپیشه در تاریخ ۲۰ تیر ماه ۱۴۰۱، در پی یورش خشونت‌آمیز نیروهای امنیتی به منزل شخصی او پس از شکستن در ورودی و تفتیش و ضبط برخی وسایل شخصی بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات کرج منتقل شد و پس از طی مراحل بازجوئی و تفهیم اتهام در تاریخ ۶ مردادماه ۱۴۰۱، به بند زنان در زندان «کچویی» کرج منتقل گشت.

شعبه یک دادگاه انقلاب کرج مرکز استان البرز چهارشنبه ۳۰ شهریورماه ۱۴۰۱ ناهید شیرپیشه را به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم کرد.

اتهامات این مادر دادخواه «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» اعلام شده است. صدور حکم پنج سال زندان برای ناهید شیرپیشه همزمان با آغاز خیزش ملی اخیر مردم علیه جمهوری اسلامی در شهریورماه امسال صورت گرفت!

ناهید شیرپیشه مادر پویا بختیاری نیز روز ۸ آبان یکشنبه در آستانه سالگرد اعتراضات سراسری آبان۹۸ و سومین سالروز جان باختن فرزند برومندش به زندان زنجان منتقل و در اقدامی غیرقانونی ماه‌ها در سلول انفرادی بدون اجازه از حق مرخصی محبوس شد.

منوچهر بختیاری نیز آخرین بار در تاریخ ۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰، توسط نیروهای امنیتی همراه با ضرب و جرح در منزل شخصی خود در تهران بازداشت شد. او نهایتا توسط دادگاه انقلاب به ۳ سال و ۶ ماه حبس، ۲ سال و ۶ ماه تبعید و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده و از بازداشتگاه یکی از نهاد‌های امنیتی به ندامتگاه مرکزی کرج منتقل شد.

منوچهر بختیاری روز چهارشنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۰ بدون اطلاع قبلی به زندان قزوین منتقل شد. علی شریف‌زاده وکیل منوچهر بختیاری ۳۰ تیرماه امسال خبر داده بود که موکلش «با توجه به شرایط جسمانی» و «خون‌ریزی دستگاه گوارش» به مراقبت و درمان نیاز دارد.

تیرماه ۱۴۰۱ نیز گزارش شده بود که منوچهر بختیاری پیشتر با وجود ابتلا به بیماری های کلیوی، پروستات و فتق و با وجود تاییدیه پزشکی قانونی مبنی بر نیاز جدی به اقدامات درمانی، از رسیدگی پزشکی تخصصی و اعزام به مرخصی درمانی محروم مانده است.

منوچهر بختیاری دی‌ماه ۱۴۰۰ پس از مطلع شدن از صدور حکم غیرقانونی زندان، دست به اعتصاب غذا زد. او به سلول انفرادی منتقل شد اما پیش از انتقال در نامه‌ای اعلام کرد که «این دادخواهی خاموش شدنی نیست» و «دستوردهندگان و انجام‌دهندگان این جنایت مطمئن باشند به‌ زودی در دادگاه ملت ایران محاکمه و به سزای اعمال خویش خواهند رسید.»

New Universe:

Mona Bakhtiari, whose parents are both in prison at the request of their son, Poya, says that her mother, “with a bad mental and physical condition and a bruised body, said that she was beaten by arbitrary or hired prisoners, the officers did not intervene and always In these cases, the cameras are broken.”
Political prisoners are sometimes assaulted by prison officials. In January of last year, a report was published about the beating of Pooya Bakhtiari’s father Manouchehr Bakhtiari in Qazvin prison.
– The family of Pouya Bakhtiari, a 27-year-old young man who died in the November 2018 protests by direct fire from government agents, is one of the plaintiff families who paid a lot of money for the “crime” of the lawsuit.

Nahid Shirpisheh’s daughter, Mona Bakhtiari, announced the news of her mother’s beating in prison and wrote, “This time, when I went to visit my mother, I found out that she was transferred to solitary confinement after 3 weeks of being in the general prison.”

Mona Bakhtiari continued to write that “with a bad mental and physical condition and a bruised body, he said that he was beaten by arbitrary or hired prisoners, the officers did not intervene and the cameras are always broken in these cases.”

He further wrote that “the lives of my mother, Nahid Shirpisheh, and my father, Manouchehr Bakhtiari, are in danger!” Who is responsible for the safety of their lives?”

Nahid Shirpisheh was assaulted in prison while he was kept in solitary confinement for months after being transferred to Zanjan prison, and due to the fear of the closed environment and loneliness, being in solitary confinement had become double torture for him.

Earlier, in May of this year, Saba Bakhtiari’s aunt Pooya Bakhtiari said in a conversation with “London Keihan” that “Nahid Shirpisheh has completely given up hope of freedom and her only wish is to be transferred to the general prison, but this has not been agreed to.” Since Poya’s mother was arrested 11 months ago, she has not had any contact outside the prison or solitary confinement, and her daughter Mona has been able to visit her in Zanjan prison only twice. Nahid is afraid of closed environment. This problem has always existed, but after the death of Pouya, it became much more acute and he became severely depressed… He is in a bad state of mind, and Nahid has aged years in just a few months, and unfortunately, the regime does not care about these issues at all.”

It seems that after months of illegal imprisonment of Nahid Shirpisheh in solitary confinement, the security authorities decided to continue torturing Nahid Shirpisheh by transferring him to the general prison.

For many years, the Islamic Republic has been refusing to comply with the law of “separation of prisoners” for political prisoners, and by transferring them to prisons for dangerous crimes, they face torment. Previously, some other political prisoners were assaulted by prisoners of dangerous crimes.

Alireza Shirmohammad Ali, a political prisoner imprisoned in Brigade 1, Hall 11 of the Greater Tehran Prison, in June 2018, was severely injured in the aorta and abdomen by two people accused of dangerous crimes, and died before being transferred to Tehran’s Firouzabadi Hospital. gave

Political prisoners are sometimes assaulted by prison officers. In January of last year, a report was published about the beating of Pooya Bakhtiari’s father Manouchehr Bakhtiari in Qazvin prison.

The family of Puya Bakhtiari, a 27-year-old young man who died in the protests of November 2018 when government agents shot him directly in the head, is one of the plaintiff families who paid a lot of money for the “crime” of the lawsuit. Manouchehr Bakhtiari and Nahid Shirpisheh, dynamic parents, have been in prison for a long time and in the worst possible way, in solitary confinement. All the businesses of dynamic aunts and uncles have been shut down due to the family’s standing for litigation and the scenarios of the security institutions, and in this way, the sources of income of several families in the Bakhtiari family have been cut off.

Puya’s uncles are facing a legal case and one of his uncles, Mehrdad, has been sentenced to five years in prison. Nahid Shirpisheh and Manouchehr Bakhtiari publicly spoke about the lawsuit for the child’s blood from the first hours after their child’s death, and the pressure started from those days, and at one point, about 12 family members were arrested together.

Nahid Shirpisheh was arrested on July 20, 1401, following the violent attack of the security forces on his personal home after breaking down the entrance door and searching and confiscating some personal belongings, and was taken to the detention center of the Karaj Intelligence Department. On August 6, 1401, she was transferred to the women’s ward in “Kechui” prison in Karaj.

Branch 1 of the Revolutionary Court of Karaj, the capital of Alborz province, on Wednesday, September 30, 1401, sentenced Nahid Shirpisheh to 5 years in prison.

The accusations of this plaintiff’s mother have been announced as “assembly and collusion with the intention of disrupting the security of the country” and “propaganda activity against the regime”. Nahid Shirpisheh’s five-year prison sentence was issued at the same time as the recent national uprising of the people against the Islamic Republic began in September this year!

Pooya Bakhtiari’s mother, Nahid Shirpisheh, was also transferred to Zanjan prison on Sunday, November 8th, on the eve of the anniversary of the nationwide protests of November 2018 and the third anniversary of the death of her estranged son.

Manouchehr Bakhtiari was also arrested for the last time on May 9, 1400, by the security forces and beaten in his personal home in Tehran. Finally, he was sentenced by the Revolutionary Court to 3 years and 6 months of imprisonment, 2 years and 6 months of exile and 2 years of ban on leaving the country and was transferred from the detention center of one of the security institutions to the Karaj Central Penitentiary.

Manouchehr Bakhtiari was transferred to Qazvin prison without prior notice on Wednesday, July 29, 1400. Ali Sharifzadeh, Manouchehr Bakhtiari’s lawyer, announced on July 30 this year that his client needs care and treatment “due to his physical condition” and “gastrointestinal bleeding”.

In July 1401, it was also reported that Manouchehr Bakhtiari was previously deprived of specialized medical care and sent on medical leave, despite suffering from kidney, prostate and hernia diseases, and despite the confirmation of a forensic doctor stating the serious need for medical treatment.

Manouchehr Bakhtiari started a hunger strike in January 1400 after being informed of the illegal prison sentence. He was transferred to solitary confinement, but before being transferred, he announced in a letter that “this lawsuit cannot be silenced” and “the perpetrators and perpetrators of this crime can be sure that they will soon be tried and punished for their actions in the court of the nation of Iran.”