شباهت های حکومت دیکتاتوری در کره شمالی با ولایت مطلقه استبدادی در ایران

کره شمالی و ایران برعکس نام های رسمی خود، یعنی جمهوری دموکراتیک خلق کره همراه جمهوری اسلامی ایران، دو کشور کاملا دیکتاتوری می باشند. کره شمالی دیکتاتورترین کشور جهان و آخرین کشور از لحاظ مردم سالاری، در رتبه 167 دنیا قرار دارد که این قضیه در مورد ایران نیز صادق بوده که با قرار گرفتن در رتبه 158 وضعیت چندان بهتری به کره شمالی ندارد.در اینجا بد نیست که به ذکر شباهت های میان حکومت دیکتاتوری کره شمالی و حکومت ولایت مطلقه و استبدادی ایران بپردازیم تا بیشتر به نشانه ها و آثار این گونه حکومت های ضد مردمی پی ببریم.جامعه کره شمالی شدیدا بر پایه روابط خویشاوندی و ارتباطات سیاسی می باشد.که در ایران هم این گونه روابط در سطح سران کشور به راحتی قابل رؤیت است.در کره شمالی جشنوارهایی پرهزینه به نام بازیهای توده در تجلیل از رهبر این کشور برگزار می‌شود که به مدت شش شب پیاپی در هفته و به مدت دوماه برگزار می‌شود. دراین نمایشها صد هزارشرکت کننده ازجمله رقاصها وژیمناست‌ها به اجرای نمایش می‌پردازند.در ایران هم برای نمونه به جشن های دهه فجر می توان اشاره کرد.تاکنون بین ۷۰۰ هزار تا سه میلیون و پانصد هزار نفر در این کشور اعدام شده‌اند. اعدام می‌تواند حتی به دلیل یک تماس تلفنی ساده با خارج از کشور یا احتکار مواد غذایی صورت گیرد. این اعدام‌ ها گاه در استادیوم‌های ورزشی در حضور هزاران تماشاگر انجام می‌شود. در ایران هم هزاران اعدام از زمان شروع حکومت ولایت مطلقه، به بهانه های مختلف مانند ارتداد، دشمنی با خدا و بسیاری موارد دیگر که در خفا یا ملأعام انجام شده است.ظاهرا خیلی از مردم کره شمالی سرشان به زندگی محدودشان گرم کرده اند و اصلا نمیدانند خارج از کره شمالی آسمان چه رنگی است، مانند ایران که حکومت چنان مردم را سرگرم روزمرگی و تأمین مایحتاج روزانه کرده تا چشم آنها را از واقعیت ها و زنگی سایر مردم دنیا ببندد.با وجود اینکه مقامات کره شمالی حساب سعی کرده اند جلوی ورود هر محصول فرهنگی خارجی به این کشور را بگیرند، ظاهرا سریال های ساخت کره جنوبی مثل یانگوم که عشق رهبر کره شمالی هم هست به هر ترتیب راه ورود به خانه های مردم کره شمالی را پیدا می کنند. از این لحاظ هم شباهت زیادی بین سلیقه سران دو کشور دیده می شد اما در ایران ظاهرا سلیقه مسؤولان کمی بهتر شده و سریالهای متنوع تر، اما با سانسور پخش می کنند.در کره شمالی حرف زدن درباره خانواده رهبر و سران و سیاست های این کشور جرم سیاسی محسوب می شود . به همین خاطر اطلاعات ما که خارج از کره شمالی هستیم در این مورد بیشتر از مردم این کشور می باشد! البته در ایران هم زنگی رهبران و سران حکومت همیشه در ابهام بوده و کسی جرأت صحبت راجب آقایان را ندارد.