صحنه حضور فرمانده سپاه خرمشهر در کنار بدن سوخته یونس عساکره هم چقدر شبیه حضور دیکتاتور سابق تونس بر بالین محمد بوعزیزی بود. در واقع ترس از دست دادن قدرت، آنها را به بالین این دو جوان معترض کشانده بود.
کیهان نوین: یونس عساکره برای چند روز در یکی از بیمارستان های اهواز بستری بود وخانواده او نتوانسته بودند امکانات اعزام او با هواپیما به تهران را فراهم کنند. انقتال او با جسم نیمه جان با وجود 90درصد سوختگی، درد شدید جسمی، تالم روحی برای خانواده او چقدر زجر آور بود.
نماینده سپاه نیز که در کنار آمبولانس حامل یونس عکس یادگاری انداخته بود پیش از آن با حضور در منزل پدری این جوان از آنها خواسته بود با رسانه های خارجی مصاحبه نکنند. دوستان او در اداره اطلاعات خرمشهر اما پس از آن پدر وبرادرش را احضار کردند تا مواظب باشند این حادثه با سکوت بگذرد.
یونس اما با مرگش جسم خود را به سر بیدادگرانی کوبید که حق او وهموطنانش را پایمال می کنند. او همچنین معترضان دیگری را نیز به صحنه کشاند؛ مردمی که فرصت حضور برای تماشای دیدار دو تیم فولاد اهواز والهلال سعودی را به همبستگی با او تبدیل کردند و هموطنانی که در مراسم تشییع او فریاد او علیه ظلم حاکمان را تکرار کردند وبا وجود خفقان نفس گیر، علیه نظام شعار سر دادند.
این مردمان از دیاری هستند که در جنگ ایران وعراق به ویرانه ای تبدیل شد و بسیاری از آنها عزیزان خود را در جنگ از دست داده بودند. اما چند سال بعد آثار این ویرانی ها هنوز پابرجاست و این شهر که زمانی مثل نگین در منطقه می درخشید اکنون رونق سابق خود را نیافته است.
زمانی که یونس خودسوزی کرد در یمن انفجاری به وقوع پیوست ومقامات جمهوری اسلامی 25 تن دارو به این کشور ارسال کردند. آنها همچنین 52 مجروح یمنی را برای مداوا به ایران منتقل کردند. گویی آنها فراموش کرده اند که در کتب دینی خود در مدارس به دانش آموزان گفته بودند:”چراغی که به خانه رواست، بر مسجد حرام است.”
ابتدایی ترین این امکانات شرایط انتقال جوان خرمشهری به تهران بود که در اختیار او قرار نگرفت اما در اختیار یمنی ها قرار گرفت. اگر به اندازه مجروحان یمنی به یونس اهمیت می دادند، این مرد زحمت کش شاید اکنون زنده بود، اما واقعیت این است که ثروتی که از زیر پای یونس چپاول می شود، نصیب فرماندهانی می شود که به فکر لشکرکشی ودخالت در امور دیگران و سرکوب ملت مشغول هستند.
Leila jahangiri gilandeh
Majid Mohammad Poorazari
