سخنان خامنه‌ای پيامی آشکار بود برای همه ملت که همچون سال‌های گذشته آنچه که “فرهنگ” رسمی و غالب جامعه خواهد بود، همانا بی‌فرهنگی برخواسته از هيات و مداحی و منبر است و وی اجازه ايجاد تغيير در اين عرصه را به دولت نخواهد داد و آن نرمش قهرمانانه و لبخندهای ظريف، تنها برای قدرت‌های برتر جهانی است…
سال ۱۳۹۲ به پايان رسيد و بهاری ديگر، مژده رويش و زايش و تغيير را به ارمغان آورد. پيش از هر سخنی، آرزو می کنم که ميهن عزيزمان در اين سال، شاهد عميق تر شدن ريشه های جامعه مدنی و گسترش فرهنگ دموکراسی خواهی و پافشاری هم وطنانم بر حقوق حقه شهروندی و انسانی شان، باشد. با نگاهی به سال گذشته در می يابيم که در اين سال به نسبت چند سال گذشته، جامعه ايران يک گام محکم و اساسی ديگر به سوی تعميق حق حاکميت بر سرنوشت خويش برداشت و آن همانا استفاده از فرصت انتخابات رياست جمهوری در خرداد ماه سال گذشته بود.
ملتی که پس از پايداری بر مبارزات خيابانی و مدنی خود با تقلب انتخاباتی خامنه ای در سال ۸۸ ، آسيب های فراوانی ديده بود، هرگز نااميد و خسته نشد و در اولين فرصتی که حکومت ولايی ايران به ناچار تحت فشارهای اقتصادی تحريم ها و برای ايجاد تغيير در سياست خارجی خود ، در اختيار مردم قرار داد، با هوشياری و روشی کاملا آگاهانه ، کم هزينه و مدنی ، خواست خود را که همانا در تضادی آشکار با خواسته های مقام ولايت قرار دارد ، به سران جمهوری اسلامی و همه جهان نشان داد و آشکارا اعلام کرد که ملت ايران ، ملتی صلح جو و آزادی خواه است. علاوه بر اين ها، بار ديگر ثابت نمود که نسبت به اتفاقات سياسی و اجتماعی کشور بی تفاوت نيست و نخواهد بود و با حضور به موقع می تواند با نقش آفرينی سازنده اش، خواسته های خود را به حکومت استبدادی ولايت فقيه ديکته نمايد، هرچند که بارها به دليل همين خواسته ها به شدت سرکوب شده است.
اما متاسفانه اين رهبر«فرزانه» و اطرافيان با بصيرتش هستند که نمی توانند اين امر روشن و بديهی را باور نمايند که پايه های قدرت هر حکومتی در مشروعيت مردمی آن است و نه در غرقه بودن در خون ملت و فساد اخلاقی و اقتصادی حاکمان. اين مشروعيت نيز به دست نخواهد آمد ، مگر آنکه هر حکومتی به خواسته های مردم گردن نهد و در جهت برآورده کردن آنها گام بردارد، حقوق انسانی شهروندان را به رسميت بشناسد و ناقضان اين حقوق را عادلانه مجازات نمايد. برعکس اين حکومت ايران همواره سعی کرده است در اين ۳۵ سال با سواستفاده از حضور و نقش آفرينی مردم ومصادره کردن آن به نفع خود و در تضاد با منافع ملی ، با تعبيرات سراسر کذب ، خواست مردم را به شکل ديگری ترجمه کرده و در رسانه های رسمی و غير رسمی اش جار زند. بدين سان در پی آن است تا بذر نااميدی را در دل مردم ايران بارور نمايد، بی خبر از آنکه بر سر شاخ است و بن می برد، نااميدی ملی اگرچه ممکن است که فرصتی بيشتری برای چپاول و غارتگری در اختيار حکومت مذهبی-اخلاقی ايران قراردهد، اما اين درخشش، دولتی مستعجل است و فروغش را دوامی نيست.
در ادامه همين سياست های خردستيزانه ، ولی فقيه در پيام نوروزی و اولين سخنرانی رسمی اش در سال جديد در مشهد ، با تاکيد دوباره بر مساله فرهنگ و اقتصاد تلاش نمود تا چارچوب اختيارات دولت روحانی را مشخص نمايد و از سوی ديگر به تندروهای تحت امرش، نقاطی را که مجازند برای تضعيف اين دولت مورد هجوم و فشار قراردهند، نشان دهد.
نخست فرمان جهاد اقتصادی را در محدوده سياست هايی که در اسفندماه مشخص کرده بود ، صادر نمود، در حالی که خود نيز کاملا آگاه است از اينکه در سال ۹۳ با وجود برداشته شدن برخی از تحريم ها، مشکلات مالی حکومت بيشتر خواهد بود و کسری بودجه امسال دولت، مجال چندانی برای برداشتن گام های بلند را در جهت رشد و شکوفايی اقتصادی به آن نخواهد داد و نهايتا دولت تنها خواهد توانست تا از فرورفتن بيشتر اين کشتی بی لنگر در دريای طوفانی مشکلات اقتصادی کمی بکاهد و تورم را تنها چند درصدی کاهش داده يا ميزان رشد اقتصادی را از منفی به صفر نزديک نمايد.
البته اين سخنان خامنه ای بار ديگر ثابت نمود که همانگونه که در نماز جمعه ۲۹ خرداد سال ۸۸ اعلام کرد نظرش به نظر رييس جمهور پيشين بسيار نزديک و بلکه منطبق است و بی شک مسوول اصلی تمامی آن فجايع. خامنه ای از درک اين نکته عاجز است که اقتصاد نيز همچون سياست و اجتماع و هنر ، گوش به فرمان ديکتاتورها نيست و همچنان می پندارد که بدون در نظر گرفتن واقعيت هايی که هر روز، قدرت خود را در آمار و ارقام به رخ حاکمان می کشاند، با بخش نامه و دستورالعمل می تواند که اقتصاد را مطيع خويش نمايد.
از سوی ديگر فرمان مديريت جهادی در فرهنگ را صادر می نمايد و ارباب هنر را که پس از روی کار آمدن روحانی و طبق وعده هايی که داده بود، به باز شدن فضای فرهنگی و هنری جامعه همانند سال های دولت اصلاحات اميدها بسته بودند ، نااميد می کند. همان هايی که در پی آن بودند تا با استفاده از فرصتی که در اين دولت در فضای فرهنگی جامعه ايجاد می شود، حرکت و اميد را به جريان زندگی مردم وارد نمايند و پس از عسرت چندساله ، شاهد رونق بازار فرهنگ باشند.
اين سخنان خامنه ای پيامی آشکار بود برای همه ملت که همچون سال های گذشته آنچه که «فرهنگ» رسمی و غالب جامعه خواهد بود ، همانا بی فرهنگی برخواسته از هيات و مداحی و منبر است و وی اجازه ايجاد تغيير در اين عرصه را به دولت نخواهد داد و آن نرمش قهرمانانه و لبخندهای ظريف ، تنها برای قدرت های برتر جهانی است و آنچه را که ملت ايران بايد در سال جديد، انتظارش را داشته باشد همچنان همان سياست ها و روش هايی است که در پی سوزاندن ريشه فرهنگ کهن ايران زمين است غافل از آنکه «زين کاروانسرای بسی کاروان گذشت / ناچار کاروان شمــــــــا نيز بگذرد»
در اين ميانه آنچه که نگرانی مهم تری را ايجاد می نمايد، تنش ميان روسيه و کشورهای غربی و تاثير آن بر مذاکرات ايران و ۵+۱ است. روسيه که در ميانه اين کش مکش، متحدی بهتر از جمهوری اسلامی در منطقه ندارد ، با بهره برداری از موقعيت ايران ، بدون شک برای فشار بيشتر بر دولت های غربی ، از ميزان مخالفت خود با فعاليت های هسته ای ايران خواهد کاست و به اين شکل اين طمع را در دل رهبران نظام خواهد نشاند که می توانند قدم ديگری به سوی آرزوی ديرنشان که همان سلاح اتمی است، بردارند. مساله ای که در صورت تحققش ، ملت ايران را بيشتر از گذشته به بازنده قمار پوتين با غرب تبديل خواهد کرد.
همانطور که پيمان همکاری های نظامی ، فنی و اقتصادی ميان ايران و روسيه در بيشکک در شهريور ماه گذشته گمان هايی را برانگيخته بود ، اينک روسيه با تهديد غرب به تغيير رويکرد خود در جريان مذاکرات اتمی ايران ، اعلام کرده است که در صورتی که به باج خواهی های مافيای کرملين از جهان در اوکراين ترتيب اثر داده نشود، روسيه نيز تلاش خواهد کرد تا اين مذاکرات را به شکست بکشاند و از سوی ديگر با تجهيز ايران به سلاح های نظامی پيشرفته ، زمينه بی ثباتی بيشتر منطقه و آغاز رقابت های تسليحاتی در خاورميانه را کليد بزند. علاوه براين روسيه اين توان را دارد که در جهت تضعيف تاثير تحريم ها بر ايران «وعده هايی» به سران جمهوری اسلامی بدهد ، همانطور که در پيمان بيشکک نيز به مبادله کالا با نفت اشاره شده است. همچنين به توان تاثيرگذاری ايران در سوريه نيز در صورت حمايت روسيه نبايد بی توجه بود.
اما تجربه تاريخی روابط ايران و روسيه ، همانند تمثيل بردن تا لب چشمه و تشنه بازگرداندن بوده است. روسيه هرگز نسبت به وعده های داده شده به ايران عمل نکرده و نخواهد کرد. بلکه با تهييج رهبران ايران ، آنان را وارد يک بازی خطرناک باختـ باخت با غرب خواهد کرد و بدون آنکه به تعهدات خود در قبال ايران جامه عمل بپوشاند، پس از گرفتن امتيازات مورد نظرش از غرب ، ايران را تنها در برابر غرب رها کرده تا با خفتی بيش از زمان حال بر سر ميز مذاکره ای بنشيند که ديگر توان تاثيرگذاری بر بازی آن را نخواهد داشت و همه اين هزينه ها را ملت ايران و نه تنها نسل های کنونی که آيندگان بايد بپردازند.
اما در برابر همه اين بی خردی هايی که سرمايه های انسانی و مادی سرزمين مان را نشانه گرفته است و تهديدات خارجی برآمده از اين سياست های غلط رهبر و نظاميان مسند نشينش، ايرانيان داخل و خارج کشور با ايجاد پيوندهای محکمتر و کارآمدتربايد بکوشند تا با ايجاد سازمان های مردم نهاد و دموکرات در داخل و حمايت و پشتيبانی و تبليغات در خارج از ايران ، علاوه بر اينکه در برابر جهاد فرهنگ ستيزانه خامنه ای و اذنابش ، يک جنبش فرهنگی واقعی را به راه اندازند و از فشار بر بدنه جامعه بکاهند، همچنين شعله های لرزان اميد به توانايی به ايجاد تغيير را در دلها زنده نگهدارند و فراموش نبايد کرد که پايداری بر خواسته هايمان و انتخاب روش های مدنی کارآمد و اتحاد و همدلی ما را به سرمنزل مقصود خواهد رساند.
Leila jahangiri gilandeh
Ramin rabieikhaledi
