انترناسیونال: از آغاز روی کار آمدن دولت جدید در ایران تعداد اعدام ها از مرز ۲۰۰ نفر گذشته است و همچنان روزانه افزایش میابد. شما این وضعیت را چگونه ارزیابی می کنید؟
مينا احدي: آمار اعدامها از روزي که روحاني را از صندوق در آوردند بسيار بالا رفت. اين بيش از هر چيز بنظر من ترس رژيم را نشان ميدهد. روحاني با شعار “اعتدال” به میدان آمد. اما این شعار چیزی به معنای کنار آمدن با آمریکا و غرب نبود. روحاني به عنوان تنها راه حل نظام برای نجات ولی فقیه و دستگاه جنايت اسلامي به میدان آمد. بيرون آمدن روحاني از صندوقها به عنوان رئيس جمهور٬ طبعا برآيند اوضاع درهم رژيم اسلامي و فشار نارضايتي و اعتراضات مردم ازپايين و فشارهاي جهاني و داخلي و کوتاه آمدن رژيم بود. حکومت اسلامي ايران کوشيد روحاني را جلوي صحنه بفرستد تا بلکه بتواند فشارهاي آمریکا و دولتهای غرب را از روي رژيم برداشته و نمایش باز کردن اوضاع سیاسی و نرمش در مقابل مردم و غرب را به اجرا در آورد.
اما از همان اولین روزهای شروع کار دولت روحانی مشخص شد که اگر چه رژيم در مقابل غرب و اوباما بناچار نرمش نشان ميدهد ولي در مقابل مردم٬ شعار نرمش خود را بصورت چوبه هاي دار نشان داد و هر روز چند جوان را در زندان و يا ملا عام کشتند. اين پاسخ نظام به مردم و بيانگر وحشت رژيم از حرکت اعتراضي مردم براي دستيابي به خواستهايشان بود.
بسياري از مردم و حتي اعداميها می گویند: روحاني گفته اوضاع بهتر ميشود٬ پس کو تغييرات؟ اما مردم گول حرفهای روحانی را نمی خورند. با وجود فضای سرکوب شدید حکومت٬ وقتي چند روز پیش خواستند ۲۶ زنداني اهل سنت را بکشند٬ اعتراضات گسترده اي اتفاق افتاد. اين در حقيقت اوضاع را نشان ميدهد رژيم به جنایات خود ادامه می دهد اما مردم، خانواده ها و خود محکومين به اعدام نمی گذارند که به اين راحتي اعتراضاتشان را سرکوب کنند، که آقای روحانی در مقابل دوربين هاي بين المللي از اعتدال حرف بزند و در داخل راحت بروي خانواده ها شليک کند و آنها را دستگیر کند. اين اتفاق اين بار نيفتاد و روحاني فورا کوتاه آمد. گفتند فعلا اعدام نميکنند و گفتند به پرونده ها رسيدگي ميکنيم. اين در حقيقت شکنندگي رژيم را نشان ميدهد. همه بايد ازاين اوضاع استفاده کرده و براي رسيدگي به خواستهاي خود در ايران حرکت کنند. باید گردن بند “اعتدال” روحاني را کشید و مجبورش کرد که در همه عرصه ها عقب نشيني کند. اين درس مهم اعتراضات در هفته گذشته بود.
انترناسیونال: در زندانهای ایران تعداد زیادی در خطر اعدام بسر می برند. از داخل زندانها چه خبر دارید؟ زندانیان چه می گویند؟
مينا احدي: زندانيان به درست اوضاع را ارزيابي کرده و همه از اين حرف ميزنند که بيشتر از قبل بوي خون مي آيد. زندانيان ميگويند رژيم در صدد انجام اعدامهاي بيشتر است و رفتار سرکوبگرانه و توهين و تحقير و چنگ و دندان نشان دادن در داخل زندان بيشتر شده است. زندانيان سياسي و همه زندانيان و محکومين به اعدام اخبار بيرون از زندان را فورا دريافت کرده و ميدانند که رژيم در چه وضعيتي است واز اين جانيان ابدا نمي ترسند. سالهاي سال دست و پنجه نرم کردن با جانيان اسلامي و انزجار و نفرت از مشتي جلاد و دزد و قاتل٬ باعث شده که فضاي اعتراضي در زندانها بالا باشد. در مواقعي احساس ميکنم که زندانيان بيشتر از کساني که بيرون هستند٬ اعتراض ميکنند٬ نمي ترسند و اميدوار هستند که بتوانند نه فقط از همان جا عليه اين حکومت و سبعيت جلادان اعتراض کنند٬ بلکه خود را موظف ميدانند در مورد مسائل مهم جامعه بيانيه داده و نظر و ارزيابي خود را درمورد مسائل سياسي مهم به بيرون از زندان بفرستند.
انترناسیونال: در چند هفته اخیر جمهوری اسلامی عزیزان صدها خانواده را اعدام و بستگان، دوستان آنها و همه مردم را عزادار کرده است. اعتراضات گسترده ای علیه اعدامها آغاز شده که هسته اصلی آن را خانواده های زندانیان و اعدام شدگان تشکیل می دهد. این اعتراضات به چه شکل پیش می رود؟
مينا احدي: اول بايد بگويم که بنظر من اعتراض به اعدامها در ايران و بويژه در خارج از کشور بايد بسيار بيش از اينها باشد. از طرف سازمانهاي اپوزيسيون حکومت اسلامي و مخالفين اعدام و هر کسي که اين اخبار را مي شنود٬ بنظر من همه بايد آستين بالا زده عليه اعدام مبارزه کنند.
ولي در عين حال بايد تاکيد کنم که جنبش عليه اعدام در ايران اکنون يک جنبش گسترده است. اينرا بايد اضافه کرد متاسفانه به دليل گستردگي اعدامها و ادامه يافتن آن از سي و پنج سال پيش تا کنون٬ اين موضوع حتی وارد خواب کودکان ما شده٬ وارد هنر و فرهنگ و سينما و آهنگ و موزيک و … شده است. اکنون يک جنبش قوي عليه اعدام در زمينه هنر ميتوان ديد که يک نکته شاخص در آن ضديت با اعدام در همه جا و در ايران امروز و آينده است. جنبشي قوي عليه اعدام و انساني و مخالف هر نوع اعدامي در هر زمان و مکاني ٬ اين مهم است.
يک دليل وجود جنبش مدرن و پيشرو عليه اعدام٬ جنبش دادخواهي و نه انتقام گيري٬ اينست که در ايران چپ و آزاديخواهي و مدرنيته و وصل شدن به جنبش جهاني عليه اعدام قوي است. خانواده هاي اعدام شدگان در ايران همواره پيشرو بوده اند و اين خانواده ها از سال ۱٣۶۰ به اينسو که عزيزان آنها را کشتند همواره مبارزه کرده و همواره از موضع عدالت خواهي و رو به آينده بهتر و انساني در اين مبارزه سهيم بوده اند.
امروز اعدامها بسيار گسترده و در موارد زيادي افرادي را در بر ميگيرد که اتهام مواد مخدر به آنها ميزنند و يا قتل و غيره٬ خانواده هاي اين زندانيان نقش بسزايي در دامن زدن به جنبش عليه اعدام بازي ميکنند. در يک ماه گذشته سه مورد تجمع خانواده ها را درمقابل مجلس شوراي اسلامي و يا دفتر روحاني و … شاهد بوديم که بنظر من بسيار مهم هستند. آخرين مورد تجمع خانواده ۲۶ زنداني اهل سنت محکوم به اعدام بود که ابتدا در مقابل دفتر محسني اژه اي و سپس در مقابل دفتر روحاني بود و توانستند با همکاري ما و خود محکومين به اعدام کاري کنند که رژيم و روحاني عقب نشيني کند. فعلا اجراي حکم اين ۲۶ نفر يک ماه به تعويق افتاده است.
انترناسیونال: بسیاری از رسانه ها از جمله رسانه های دولتی غربی نظیر بی بی سی و یا رادیو فردا در مورد این اعدام ها حرفی نمی زنند. از طرف دیگر بسیاری از نیروهای ملی مذهبی که تا چند روز پیش خود را مدافع حقوق بشر و اپوزیسیون رژیم معرفی می کردند، در مقابل این اعدام های گسترده سکوت کرده اند، شما چه دلیلی برای این سیاست می بینید؟
مينا احدي: جنبش ملي اسلامي تا کنون در مبارزه و اعتراض عليه اعدام پرونده درخشاني ندارد. اينها بيشتر از دوستان خود دفاع ميکنند. يعني از کساني که قبلا جزيي از حکومت بوده و در معيت خاتمي و ديگران در حکومت ا سلامي نقش بازي ميکرده اند و بند نافشان اکنون به حکومت اسلامي وصل است.
اکنون با آمدن روحاني که اينها آنرا “اصلاح طلب” نام مي نهند و حلوا حلوا ميکنند٬ در مقابل اعدام ۲۱۹ نفرسکوت ميکنند و لام تا کام حرف نميزنند و دل خوشی ندارند از اینکه ما اعتراضات خود را شدید تر و صدای خود را بلندتر کرده ایم و نمی خواهیم اين جنايات را به شعار “اعتدال” جناب روحاني ببخشيم.
تصور کنيد اگر حکومت اسلامي فرزندان يکي از همين هايي را که در حصر هستند يعني رهنورد و موسوي و کروبي را ميخواست آزار دهد و يا حتي تصور کنيد بطور مثال اسم فائزه رفسنجاني در ليست اعدامها قرار بگيرد٬ خانم عبادي و شرکا دنيا را روي سرشان ميگذاشتند٬ طبعا ما به اين موارد اعدام نيز اعتراض ميکرديم. اما سوال من اينست وقتي مهدي جوان را که از ۱۴ سالگي در زندان بود و دو هفته قبل نيمه شب در مقابل رجايي شهر خانواده اش ضجه ميزدند و خود مهدي از وحشت ميلرزيد٬ و ما مستقيم به آنجا وصل بوده و اين ضجه ها و فريادها را مي شنيديم٬ خانم شیرین عبادي کجا بود؟ چرا گوشهايش را گرفته بود و لام تا کام در اين مورد حرف نزد؟ در مورد ۲۱۹ نفر بقيه هم که اعدام شدند٬ من ازاينها حرفي نشنيده ام. رسانه هاي فارسي زبان نيز بنظر من بيشرمانه اخبار اين اعدامها و حتي اخبار اعتراضات محکومين به اعدام٬ خانواده ها و اعتراضات کميته عليه اعدام را سانسور ميکنند و اندر فوايد لبخند روحاني و مکالمه تلفنی او با اوباما کاغذ سياه ميکنند. اين رفتار در محضر مردم ايران و قربانيان قابل بخشش نيست.
انترناسیونال: کمیته بین المللی علیه اعدام کارزار وسیعی را علیه اعدام ها و جنایات رژیم آغاز کرده، در مورد چگونگی پیشبرد این کارزار و برنامه های خودتان برای خوانندگان انترناسیونال بگوئید.
مينا احدي: اعدام جنايت است و بايد عليه آن بود. کميته عليه اعدام در مورد اينکه چه کسي و يا کدام سازمان و نظريه و فرد وابسته به اين و يا آن ايدئولوژي دارد اعدام ميشود٬ کر و کور است. ما عليه اعدامها در ايران هستيم مهم نيست رژيم اين فرد را عقرب سياه نام مي نهد و يا سلفي یا منافق، مجاهد، سلطنت طلب، چپي و یا کمونيست. اينها ابدا معيار ما نيست.
اعدام گرفتن حق حيات از يک فرد و بيشرمانه ترين و وحشيانه ترين رفتار با يک انسان است. در ايران اعدام ميکنند چون ميخواهند مردم را ساکت کنند. مهمترين فاکتور در ايران اينست. اعدام امري سياسي است. براي ساکت کردن و ايجاد رعب و وحشت. از جان مردم مايه ميگذارند و همه را ساکت ميکنند و مي چاپند.
امروز ديگر همه ميدانند که اعدام و سنگسار و سایر قوانین اسلامی و آخوند و قران و خدا کمک ميکنند مشتي پاسدار و ارتشي و معمم و مکلا بچاپند. اسلام به اينها پررويي و وقاحتي را مي بخشد که جنایات خود را کاري ثواب و مقدس بدانند. تلاش می کنند سر مردم را شيره بمالند و همه اين فجايع را با خواندن اوراد و توسل به خدا ٬ توجيه کنند. جنبش علیه اعدام و اعتراضات مردم به اعدامها در حقیقت اساس حکومت اسلامی را زیر سوال میبرد. به همین دلیل است که مردم از جمهوری اسلامی همپای جنایتکار ترین حکومت های تاریخ بشر نظیر هیتلر نام برده میشود.
بايد عليه اين جنايات بود. من منتقد سازمانها و احزابي هستم که با اين پديده جنايت در جمهوري اسلامي به نوعي کنار آمده و فقط به دادن اطلاعيه هاي هر از چند گاهي و اعلام موضع در مورد اعدام بسنده ميکنند. براي مقابله با اعدام بايد جنگيد و زندگيها را نجات داد. براي سرنگوني حکومت اسلامي ايران بايد عليه ستون و تکيه گاه حکومت اسلامي يعني اعدام مبارزه کرد. نیروهای سیاسی که از این وظیفه مهم سرباز می زنند در حقیقت بیربطی خود را به جامعه و زندگی مردم نشان میدهند.
کميته بين المللي عليه اعدام در حد توان و امکانات خود مشغول جنگ با اعدام است. اين جنگ و نبرد ظرايف خود را دارد٬ دوندگي زياد دارد و کاري و امري است شبانه روزي. اما مهمتر از همه دخیل بودن در این جنبش عجين است با قلب، احساسات و عواطف. من این را با تمام وجود خود حس می کنم. شايد يک دليل آن اينست که زنداني محکوم به اعدام بمن اعتماد دارد که برایم جاي بسي افتخار است. بمن ميگويند نگذاريد خون ما روي زمين بماند و يا وقتي ماموران رژیم حمله ميکنند و ميخواهند آنها را ببرند و اعدام کنند٬ از من خداحافظي ميکنند. این موقعيتی منحصر بفرد است. برای من که در بسیاری موارد بطور مستقیم با محکومین به اعدام و خانواده های آنها تماس دارم، بیان و توصیف این لحظات کار آسانی نیست.
فراخوان من به جوانان٬ کارگران٬ دانشجويان٬ زنان و همه مردم در ايران اينست که با بکار گرفتن ابتکارات متنوع عليه اعدام در ايران مبارزه کنند. روز ده اکتبر فرصت مناسبي است که شايد بتوان کارناوالهاي دفاع از زندگي سازمان داد٬ جلسه و سخنراني سازمان داد و موزيک عليه اعدام در همه جا اجرا کرد٬ به ديدار خانواده هاي محکومين به اعدام رفت و آنها را تشويق به مبارزه سراسري عليه اعدام براي نجات جان عزيزانشان کرد و … از ايرانيان در خارج کشور دعوت ميکنم ده اکتبر را جدي تلقي کرده و عليه اعدامها در ايران در همه جا به خيابان بروند اين وظيفه همه ما است.
ما ميخواهيم ده اکتبر روز جهاني عليه اعدام در همه جا به خيابان بيائيم و از همه دعوت ميکنم که در اين روز اعتراض کنند. ما الان کمپيني عليه اعدام دو زن ندا و شهرزاد در مالزي اعلام کرده ايم و مطمئن هستم ميتوانيم اينها را نجات دهيم. خلاصه کلام اينست که بايد عليه اعدام مبارزه کرد و ازهمه دعوت ميکنم در اين حرکت مهم با ما همکاري کنند.
Ramin rabieikhaledi
Majid Mohammad Poorazari
