گزارش مفصل یک روزنامه سوئدی قبل از شروع دادگاه تجدید نظر حمید نوری

روزنامه سوئدی «اخبار امروز» (Dagens Nyheters) یکی از روزنامه‌های معتبر سوئد، مطلب اصلی روز یکشنبه ۸ ژانویه خود را به مناسبت در پیش بودن دادگاه تجدید نظر حمید نوری، به این موضوع اختصاص داه است. این دادگاه قرار است روز چهارشنبه ۱۱ ژانویه آغاز می‌شود.

The Swedish newspaper “Today’s News” (Dagens Nyheters), one of Sweden’s most reliable newspapers, dedicated its main article on Sunday, January 8, to this issue, on the occasion of Hamid Nouri’s appeal court. This trial is scheduled to begin on Wednesday, January 11.

کیهان نوین:  «در دادگاه تجدید نظر نوری توسط وزیر سابق دادگستری (2006-2000) توماس بودستروم و همکار وکیل‌اش هانا لارسون رامپ دفاع خواهد شد. حمید نوری وکلای سابق را به دلیل نارضایتی از عملکرد آنها اخراج کرد. روزنامه گزارش خود را با معرفی ایرج مصداقی و گفتگو با او که گزارشگران در منزلش با او دیدار کرده‌اند شروع می‌کند. خبرنگار می‌نویسد: «وی در دادگاه منطقه استکهلم یکی از شهود اصلی علیه حمید نوری بوده است. بیش از 30 سال قبل، در تهران در تابستان 1367، نقش‌ها برعکس شده، آنموقع ایرج مصداقی روی نیمکت متهم نشسته و حمید نوری دادیار زندان بود حالا حمید نوری در جای متهم نشسته است.»

«چگونه یک جنایتکار جنگی به سوئد کشانده شد؛ دامی‌که ایرج مصداقی پهن کرد» تیتر بزرگ صفحه اول این روزنامه است که به همراه چندین عکس و در چند صفحه، گزارش مفصلی از دو خبرنگار خود به چاپ رسانده و تلاش کرده تا به شکلی فشرده اطلاعات زمینه‌ای لازم در مورد انقلاب سال ۱۳۵۷ و به حاکمیت رسیدن جمهوری اسلامی را توضیح داده و پس از آن به تحولات بعد از انقلاب، مخالفت با رژیم حاکم و شروع دستگیری‌ها و اعدام زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ به ویژه کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۶۷ بپردازد.

این روزنامه در مورد اهمیت دادگاه می‌نویسد: «محاکمه حمید نوری تاریخی است و مستقیماً به مراکز قدرت ایران منتهی می‌شود. رئیس جمهور فعلی، ابراهیم رئیسی، به عنوان یکی از رهبران کمیته موسوم به هیئت مرگ نام برده می‌شود، نهادی که تصمیم نهایی را در مورد زنده ماندن و مرگ زندانیان اتخاذ می‌کرد.»

در کنار گفتگو با ایرج مصداقی که روزنامه از او با عنوان «شاکی و شاهد اصلی» نام می‌برد، خبرنگاران به دیدار حمید نوری به بازداشتگاهی که نگهداری می‌شود رفته و با او نیز گفتگو کرده‌اند.

اهمیت گزارش «اخبار امروز» در این است که فراتر از جنبه خبری، پیش‌زمینه‌های سیاسی- اجتماعی وضعیت ایران بعد از انقلاب و چگونگی دستگیری حمید نوری را با ورود به برخی جزئیات توضیح داده است. این می‌تواند چه در رابطه با برگزاری این دادگاه که هزینه سنگینی برای مالیات‌دهندگان سوئدی داشته است (تا کنون دست‌کم ۲۲ میلیون کرون سوئد) و چه در رابطه با تحولات سیاسی بین جمهوری اسلامی و دولت سوئد (دستگیری دوتابعیتی‌ها و شهروندان سوئدی در ایران) و نیز چه به لحاظ تحولات اخیر در ایران، حمایت بیشتری از جامعه سوئد را نسبت به مردم ایران برانگیزد.

گفتگو با ایرج مصداقی

روزنامه گزارش خود را با معرفی ایرج مصداقی و گفتگو با او که گزارشگران در منزلش با او دیدار کرده‌اند شروع می‌کند. خبرنگار می‌نویسد: «وی در دادگاه منطقه استکهلم یکی از شهود اصلی علیه حمید نوری بوده است. بیش از ۳۰ سال قبل، در تهران در تابستان ۱۳۶۷، نقش‌ها برعکس شده، آنموقع ایرج مصداقی روی نیمکت متهم نشسته و حمید نوری دادیار زندان بود حالا حمید نوری در جای متهم نشسته است.»

«اخبار امروز» در بخشی از این گزارش مفصل به گذشته ایرج مصداقی پرداخته و به نمونه‌هایی از روحیه عدالت‌جویانه او از قبل از انقلاب تا امروز اشاره کرده و تلاش می‌کند از این طریق انگیزه او برای به دام کشاندن حمید نوری، ۳۳ سال پس از کشتار زندانیان سیاسی را به خوانندگان توضیح داده و می‌نویسد وقتی ایرج مصداقی متوجه ارتباطات حمید نوری با خانواده‌ای در سوئد می‌شود، طرحی را برنامه‌ریزی می‌کند: اینکه چگونه می‌توان او را به سوئد کشاند و به دادگاه سپرد: «تنها چیزی که در ذهنم بود این بود که عدالت را برای دوستانم، کسانی که در زندان گوهردشت اعدام شده بودند، تحقق ببخشم.»

به دام انداختن حمید نوری

خبرنگار سپس به جزئیات طرحی که حمید نوری با آن «اغوا» شد تا به سوئد سفر کند می‌پردازد: وعده «سفر به کلانشهرهای اروپایی با وسوسه همراهی دختران زیبا… یک سفر دو هفته‌ای همراه با تور کشتی تفریحی به فنلاند و دیدار از بارسلونا و میلان…» هوس این سفر تفریحی با جزئیاتش آنقدر قند در دل حمید نوری آب می‌کند که حتی سفارش کت و شلوار و کراوات هم می‌دهد. «اخبار امروز» گفته‌هایی از مصداقی را نقل می‌کند و اینکه چگونه از طریق فرد رابط به نام فرهید [اسم مستعار همسرِ سابق دخترخوانده حمید نوری] که با نوری در ارتباط بود، موفق شدند اعتماد حمید نوری را جلب کنند: «حمید نوری بیشتر و بیشتر خوشحال می‌شد و فکر نمی‌کنم به چیزی مشکوک شده بود. درست قبل از پرواز از تهران، از فرهید خواست تا برایش کراوات و کت و شلوار در استکهلم بخرد.»

کشتار زندانیان سیاسی در ایران چه ربطی به سوئد دارد؟

خبرنگار در میانه گزارش این پرسش را مطرح می‌کند که اصلا چرا پلیس سوئد باید به جرائمی‌ که ۳۳ سال پیش و ۴۵۰ مایل دورتر، در ایران به وقوع پیوسته رسیدگی کند؟

گزارش بطور مختصر اصل صلاحیت جهانی و دادگاه کیفری بین‌المللی را توضیح می‌دهد. اما برای آنکه زمینه موضوع و ارتباط آن به دادگاه حمید نوری و کشتار زندانیان سیاسی را مشخص کند، به جنگ ایران و عراق، نقش سازمان مجاهدین خلق در کنار ارتش عراق و هویت سیاسی- تشکیلاتی زندانیان سیاسی که بخش بزرگی از آنها هواداران این سازمان بودند اشاره کرده و می‌نویسد: «در تابستان ۱۳۶۷ که ایرج مصداقی نزدیک به هفت سال در زندان سپری کرده بود، اتفاقی افتاد که اساساً همه زندانیان سیاسی در زندان‌های ایران را بدون توجه به حکمی‌ که علیه آنان صادر شده بود به چوبه دار کشاند.

ایران و عراق دو کشور همسایه از سپتامبر ۱۹۸۰ درگیر جنگ آشتی‌ناپذیری بودند. این صدام حسین دیکتاتور عراق بود که به ایران حمله کرد… صدام حسین و مجاهدین خلق ایران در مبارزه با رژیم تهران منافع مشترک داشتند. بنابراین عراق از مجاهدینی که در مرز عراق با ایران اردوگاه‌هائی ایجاد کرده بودند، حمایت کرد.

پس از تقریباً هشت سال میانجیگری سازمان ملل، که در میان سایرین، اولاف پالمه در آن شرکت داشت، ایران توافقنامه آتش‌بس را امضا کرد. ۲۹ تیر ۱۳۶۷ بود. اما تنها چند روز بعد، مجاهدین حمله نظامی‌ را آغاز کردند. حدود ۷۰۰۰ جنگجو از قرارگاهی در عراق به سمت تهران حرکت کردند.

فکر آنها این بود که مردم ایران در مبارزه با رژیم آخوندی به آنها می‌پیوندند. اما حمله چریکی آنها شکست خورد. هزاران مجاهد به دست نیروهای حکومت ایران کشته شدند. هواداران مجاهدین که در زندان‌های ایران بودند مورد غضب آیت‌الله قرار گرفتند. خمینی فتوا داد که همه طرفداران مجاهدین محارب و دشمن خدا محسوب می‌شوند. آیت‌الله خمینی اعلام کرد: «دشمنان اسلام باید فوراً نابود شوند».»

گزارشگر روزنامه سوئدی نتیجه می‌گیرند: «این پرونده حاوی موضوعات حقوق بین‌الملل است که قبلاً مورد رسیدگی قرار نگرفته است. برای محکومیت حمید نوری به دلیل نقض جدی قوانین بین‌الملل، دادگاه باید متقاعد می‌شد که زندانیان زندان گوهردشت در جنگ بین ایران و عراق، نیروئی در کنار ارتش عراق تلقی می‌شوند. موضوعی که برای بسیاری از شاکیان [اعضا و هوادارن سازمان مجاهدین] موضوعی حساس است، چرا که نمی‌خواهند در پیشگاه تاریخ به همسوئی با صدام حسین، دیکتاتور بدنامِ عراق محکوم شوند.»

گزارشگر «اخبار امروز» سعی می‌کند با وجود پیچیدگی موضوع برای خوانندگان سوئدی این موضوع را توضیح دهد که به دلیل شرایط جنگی در آنزمان و درگیری نظامی‌سازمان مجاهدین با حکومتِ ایران و به دلیل آنکه بخش بزرگی از زندانیان سیاسی در آن زمان هوادار سازمان مجاهدین بودند، خمینی در انتقام از عملیات نظامی‌ «فروغ جاویدانِ» مجاهدین، با صدور فتوا دستور کشتار آنان را صادر کرد. و به همین خاطر است که با دستگیری حمید نوری در سوئد، محاکمه او در چهارچوب قوانین بین‌الملل مرتبط با جنایت جنگی و تحت اصل صلاحیت جهانی، در یک دادگاه در سوئد بررسی می‌شود.

گزارش در ادامه توضیح می‌دهد که چطور بعد از فتوای خمینی، یک هئیت برای رسیدگی به وضعیت زندانیان سیاسی تشکیل شد، هیئتی که بعدا به «هئیت مرگ» معروف شد و ابراهیم رئیسی رئیس جمهور کنونی نظام نیز عضو آن بود: «رئیس جمهور فعلی ایران، ابراهیم رئیسی، به عنوان یکی از اعضای «هئیت مرگ» توسط آیت‌الله خمینی منصوب شد… خود ابراهیم رئیسی هرگز اعتراف نکرده که در اعدام‌ها نقش داشته است. اما گفته که احکام اعدام بر اساس فتوای خمینی موجه بوده است.»

هیچکس دقیقاً نمی‌داند چند نفر اعدام شدند

«اخبار امروز» سپس تصویر هولناک اعدام‌های آنزمان را اینگونه تشریح می‌کند: «هیچکس دقیقاً نمی‌داند چند نفر بطور سیستماتیک در طی آن روزها اعدام شدند، اما این تعداد چندین هزار نفر تخمین زده می‌شود. زندانیان را به چوبه‌های دار می‌سپردند. برخی دیگر را تا سر حد مرگ کتک می‌زدند یا در مقابل جوخه‌های اعدام قرار می‌دادند. هنگامی‌ که هیئت مرگ عدالتِ ادعایی خود را در مورد پیروان مجاهدین اجرا کرد، اعضای گروه‌های مختلف چپ را هدف قرار داد.»

ملاقات با حمید نوری در زندان

این روزنامه سوئدی در ادامه گزارشِ مفصل خود به دیدار با حمید نوری در بازداشتگاه می‌پردازد: «در خاکستری‌ترین و بارانی‌ترین روز دسامبر، حمید نوری را در اتاق ملاقات ۵:۳:۱ در بازداشتگاه سولنتونا در شمال استکهلم ملاقات می‌کنیم. در آن زمان او سه سال و دو ماه در بازداشت بسر می‌برد. یک جلسه دادگاه تجدید نظر در حال حاضر در انتظار است که در اواخر تابستان ۲۰۲۳ پایان می‌یابد.

با وجود شرایط به نظر می‌رسد حمید نوری در وضعیت خوبی قرار دارد. او لاغر مانده، پیراهن یقه‌دار سفید به تن دارد که روی آن یک تی‌شرت مارک‌دار نازک با نخل‌های کوچک گلدوزی شده پوشیده. شلوار خاکی بژ و کفش‌های کتانی سفید را هم اضافه کنید که آنقدر نو هستند که انگار همین الان از جعبه کفش بیرون آورده شده‌اند.

بطور خلاصه، حمید نوری مثل آن آقای متشخص و میانسالی به نظر می‌رسد که برای رفتن به زمین گلف آماده شده باشد.»

ولی تصویر این مرد آرام و «خوش تیپ» با جملات بعدی یکباره در هم می‌‌ریزد. خبرنگار می‌نویسد «وقتی نوری شروع به صحبت می‌کند خودش را مثل یک لاشه‌ی سنگین روی من می‌اندازد؛ کلماتش به صورت آبشار بر من باریدن می‌گیرند، جملاتش پرخاشگرانه می‌شوند و تا مرز خشم و عصبانیت پیش می‌روند… حمید نوری انگشتانش را باز می‌کند و کف دستش را نزدیک صورتم تکان می‌دهد و می‌گوید: «پنج! در طول ۳۸ ماهی که در زندان بودم، پنج بار اجازه ملاقات با بستگانم را پیدا کردم. این شکنجه است!»…»

رفتاری که در بالا از سوی گزارشگر «اخبار امروز» تصویر شده بسیار با رفتاری که شرکت کنندگان در دادگاه حمید نوری از او تصویر می‌کنند همخوانی دارد: ظاهرفریب، پرمدعا، پرخاشگر، هوچی، طلبکار، دروغگو، وقیح و… کسی که تلاش دارد تا چهره جنایتکار خود را پشت‌ هاله‌ای از لبخند و فریب و مظلوم‌نمائی پنهان کند.

روزنامه در ادامه گزارش، به لیستی از ادعاهای حمید نوری اشاره می‌کند: «من فقط می‌توانم تلویزیون سوئد را تماشا کنم و این زبان را نمی‌فهمم… به من نگو زندانی سیاسی! من توسط دولت سوئد ربوده شده‌ام. کشور شما سوئد، حقوق بشر را نقض می‌کند!»

«اخبار امروز» سپس به نقل از حمید نوری می‌نویسد: «نوری همچنین ادعا می‌کند که توسط نگهبانان زندان کرونوبرگ، جایی که قبلاً در آن قرار داشت، مورد آزار و اذیت قرار گرفته و محدودیت‌های او برای پذیرش ملاقاتی بطور غیرمنطقی سخت است… به گفته حمید نوری، انگیزه دستگیری و حبس ابد او این است که سوئد می‌خواهد از او در تبادل زندانی با احمدرضا جلالی استفاده کند.

پیش از برگزاری جلسات دادگاه تجدید نظر، چندین رسانه وفادار به رژیم در ایران، مطالبی را در مورد بدرفتاری با نوری در بازداشت منتشر کردند. گفته می‌شود که او از خوردن چای محروم شده و غذاهایی را که «حلال» نیست سرو می‌کنند.»

گزارشگران در این گفتگوی یک ساعته در مورد چند موضوع، نوری را مورد پرسش قرار می‌دهند از جمله در مورد «تور با کشتی تفریحی به فنلاند با همراهی دختران زیبارو».  «اخبار امروز» از قول حمید نوری می‌نویسد: «او تایید می‌کند که برنامه‌هایی برای سفر هوایی در اروپا و سفر دریایی فنلاند وجود داشته است، اما حضور زنان در این سفر را رد می‌کند: «نه من اینطوری نیستم. اما می‌دانم که شایعات ناخوشایندی توسط افرادی منتشر می‌شود که می‌خواهند مرا رسوا کنند. توسط رسانه‌های همگانی!»

حمید نوری در ادامه به یکی از تاکتیک‌های شناخته شده‌اش متوسل شده و برای در رفتن از پاسخ، موضوع را عوض کرده و با طرح یک موضوع بی‌ربط، مظلوم‌نمائی پیشه می‌کند: «در نظر بگیرید که من بیش از سه سال است که اینجا محبوس شده‌ام و هیچ روزنامه‌نگاری و هیچ گروه حقوق بشری زحمت دیدن مرا به خود نداده. شما درواقع اولین نفر هستید.»

پرسش از رئیس بازداشتگاه در مورد ادعاهای حمید نوری

روزنامه «اخبار امروز» برای اطلاع خوانندگانش توضیح می‌دهد در ارتباط با ادعاهای حمید نوری رئیس بازداشتگاه را بطور کتبی مورد پرسش قرار داده و «انتقاد حمید نوری را به شارلوت مگنوسون که رئیس بازداشتگاه سولنتونا است، ارسال کرده است. مگنوسون بطور کتبی پاسخ می‌دهد که به دلیل محرمانه بودن اطلاعات مربوط به فرد زندانی، اجازه ندارد در مورد افراد بازداشت شده صحبت کند، اما فقط می‌تواند بطور کلی پاسخ دهد.

افرادِ «بدون محدودیت» معمولا هفته‌ای یکبار می‌توانند با خانواده ملاقات کنند. مگنوسون می‌نویسد: «در مورد بازداشت شدگانی که مشمول «محدودیت» هستند (…) دادستان باید اجازه ملاقات بدهد.»

علاوه بر این، وی اعلام می‌کند که هر روز چای و قهوه سرو می‌شود و برنامه غذایی متناسب با دین و مذهب زندانیان تهیه می‌شود. در مورد انتخاب تلویزیون، پانزده کانال برای انتخاب وجود دارد، از جمله الجزیره و دیسکاوری.»

نظر دادستان در مورد دادگاه تجدید نظر

روزنامه «اخبار امروز» در پایان گزارش خود به تغییراتی که در تیم وکلای حمید نوری ایجاد شده اشاره کرده و می‌نویسد: «در دادگاه تجدید نظر نوری توسط وزیر سابق دادگستری (۲۰۰۶-۲۰۰۰) توماس بودستروم و همکار وکیل‌اش هانا لارسون رامپ دفاع خواهد شد. حمید نوری وکلای سابق را به دلیل نارضایتی از عملکرد آنها اخراج کرد.»

این گزارش به نقل از دادستان پرونده و چشم‌اندازی که او برای دادگاه تجدید نظر می‌بیند، می‌نویسد: «مارتینا وینسلو دادستان این پرونده است. او نمی‌خواهد در مورد نتیجه دادگاه تجدید نظر گمانه‌زنی کند، اما به این روزنامه می‌گوید که «شواهد (علیه نوری) قوی است… ما احساس اطمینان داریم چرا که شواهد ما مبتنی بر یک تحقیق قوی است. تحقیقات اولیه بسیار گسترده بوده است.»

مارتینا وینسلو به خبرنگار «اخبار امروز» خاطرنشان می‌کند که ایرج مصداقی یکی از شاکیان اصلی دادسرا بوده است: «او یکی از بازماندگانی است که در نوشتن کتاب و مقاله بسیار فعال بوده است.»

پیامدهای حقوقی- دیپلماتیک دادگاه تجدید نظر حمید نوری

روزنامه سوئدی «اخبار امروز» در پایان گزارش خود به اهمیت بین‌المللی دادگاه حمید نوری اشاره کرده و نظر به آنکه ابراهیم رئیسی که عضو «هیئت مرگ» بوده اینک رئیس جمهور نظام است، می‌نویسد: «اگر حمید نوری در دادگاه تجدید نظر نیز محکوم شود، بسیاری از ناظران بر این باورند که این امر می‌تواند در سایر کشورهای اروپایی کمک کند تا علیه نمایندگان رژیم ایران، در مواردی که مظنون به جنایات جنگی یا حقوق بشری هستند، پرونده‌های قضایی باز کنند.

به عبارت دیگر: در حالی که اعتراضات و تظاهرات خیابانی علیه رژیم در داخل ایران ادامه دارد، با وجود تلاش‌های وحشیانه رژیم برای متوقف کردن آن، این خطر افزایش می‌یابد که ابراهیم رئیسی رئیس‌ جمهور این کشور در اروپا به خاطر جنایات ارتکابی چند دهه پیش پاسخگو شود.

اگر چنین اتفاقی بیافتد، این موضوع تا حد زیادی به خاطر تلاش‌های ایرج مصداقی خواهد بود.»

گزارش «اخبار امروز» اینگونه پایان می‌یابد: «مصداقی معتقد است که گام منطقی بعدی تلاش برای محاکمه ابراهیم رئیسی خواهد بود. چطور ممکن است حمید نوری به حبس ابد محکوم شود، اما فردی که در آن زمان یکی از رؤسای او بود، یعنی ابراهیم رئیسی به عنوان رئیس‌جمهوری اسلامی ایران بتواند برای سفرهای دولتی و کنفرانس‌ها بدون خطرِ مجازات به اروپا سفر کند؟ چنین چیزی مثل این می‌ماند که در اردوگاه کار اجباری یک نگهبان را محکوم کنید، اما فرمانده را آزاد بگذارید!»

*منبع: روزنامه سوئدی اخبار امروز

New Universe:

Nouri will be defended in the appeals court by former Minister of Justice (2000-2006) Thomas Bodström and his co-lawyer Hannah Larson Ramp. “Hamid Nouri fired the former lawyers because of dissatisfaction with their performance.”
– The newspaper starts its report by introducing Iraj Masadaghi and talking to him, whom the reporters met at his home. The reporter writes: “He was one of the main witnesses against Hamid Nouri in the Stockholm district court. More than 30 years ago, in Tehran in the summer of 1367, the roles were reversed, then Iraj Masadaghi was sitting on the defendant’s bench and Hamid Nouri was the prison warden, now Hamid Nouri is sitting in the defendant’s place.”

“How a war criminal was brought to Sweden; The trap that Iraj Mosdaghi spread” is the big headline on the front page of this newspaper, which has published a detailed report by two of its reporters along with several photos and on several pages, and has tried to provide the necessary background information about the revolution of 1357 and the sovereignty in a compact way. He explained the arrival of the Islamic Republic and then discussed the developments after the revolution, opposition to the ruling regime and the beginning of arrests and executions of political prisoners in the 60s, especially the killing of political prisoners in the summer of 1967.

This newspaper writes about the importance of the court: “Hamid Nouri’s trial is historic and leads directly to Iran’s power centers. The current president, Ebrahim Raisi, is named as one of the leaders of the so-called Death Board, the body that made the final decision on whether prisoners should live or die.”

In addition to talking to Iraj Masadaghi, whom the newspaper refers to as “the main complainant and witness”, the reporters visited Hamid Noori in the detention center where he is being held and talked with him.

The importance of the report of “Akhbar Amrooz” lies in the fact that, beyond the news aspect, it has explained in some details the political and social background of the situation in Iran after the revolution and how Hamid Nouri was arrested. This can be related to the holding of this court, which has had a heavy cost for Swedish taxpayers (at least 22 million Swedish kroner so far) and related to the political developments between the Islamic Republic and the Swedish government (arrest of dual nationals and Swedish citizens in Iran) and In terms of the recent developments in Iran, it will arouse more support from the Swedish society than the people of Iran.

A conversation with Iraj Masadaghi

The newspaper begins its report by introducing Iraj Masadaghi and talking with him, whom the reporters met at his home. The reporter writes: “He was one of the main witnesses against Hamid Nouri in the Stockholm district court. More than 30 years ago, in Tehran in the summer of 1367, the roles were reversed. At that time, Iraj Masadaghi was sitting on the defendant’s bench, and Hamid Nouri was the prison assistant, now Hamid Nouri is sitting in the defendant’s place.”

In a part of this detailed report, “Akhbar Amrooz” discussed the past of Iraj Masadaghi and pointed to examples of his justice-seeking spirit from before the revolution to today and tries to find out his motivation for trapping Hamid Nouri, 33 years after the killing. He explains the political prisoners to the readers and writes that when Iraj Masadaghi finds out Hamid Nouri’s connections with a family in Sweden, he plans a plan: how to bring him to Sweden and hand him over to the court: “The only thing on my mind was that To bring justice to my friends, those who were executed in Gohardasht prison.”

Trapping Hamid Nouri

The reporter then goes into the details of the plan with which Hamid Nouri was “seduced” to travel to Sweden: the promise of “a trip to European metropolises with the temptation of being accompanied by beautiful girls… a two-week trip with a cruise ship tour to Finland and a visit to Barcelona and Milan The desire for this leisure trip with its details melts so much sugar in Hamid Nouri’s heart that he even orders a suit and tie. “Today’s News” cites the words of an example and how they managed to gain Hamid Nouri’s trust through a contact person named Farhid [pseudonym of Hamid Nouri’s adopted daughter’s ex-husband] who was in contact with Nouri: “Hamid Nouri is more and He would have been happier and I don’t think he suspected anything. “Just before the flight from Tehran, he asked Farhid to buy him a tie and a suit in Stockholm.”

What does the killing of political prisoners in Iran have to do with Sweden?

In the middle of the report, the reporter raises the question that why should the Swedish police investigate the crimes that happened 33 years ago and 450 miles away in Iran?

The report briefly explains the principle of universal jurisdiction and the International Criminal Court. But in order to clarify the context of the issue and its relation to the Hamid Nouri trial and the killing of political prisoners, to the Iran-Iraq war, the role of the People’s Mojahedin Khalq organization alongside the Iraqi army, and the political-organizational identity of the political prisoners, a large part of whom were supporters of this organization. He points out and writes: “In the summer of 1367, when Iraj Masadaghi had spent nearly seven years in prison, an incident happened that basically led all the political prisoners in Iran’s prisons to the gallows regardless of the sentence that was issued against them.

Iran and Iraq, two neighboring countries, were involved in an irreconcilable war since September 1980. It was Iraqi dictator Saddam Hussein who attacked Iran… Saddam Hussein and the People’s Mojahedin of Iran had common interests in fighting the Tehran regime. Therefore, Iraq supported the Mujahideen who had established camps on the border between Iraq and Iran.

After almost eight years of UN mediation, which included Olaf Palme among others, Iran signed a cease-fire agreement. It was July 29, 1367. But just a few days later, the Mujahideen launched a military attack. About 7,000 fighters moved from a base in Iraq to Tehran.

They thought that the people of Iran would join them in the fight against the Akhundi regime. But their guerrilla attack failed. Thousands of mujahids were killed by Iranian government forces. Mujahideen supporters who were in Iranian prisons were angered by Ayatollah. Khomeini issued a fatwa that all supporters of Mujahideen are considered to be combatants and enemies of God. Ayatollah Khomeini declared: “The enemies of Islam must be destroyed immediately.”

The reporter of the Swedish newspaper concludes: “This case contains issues of international law that have not been dealt with before. In order to convict Hamid Nouri for serious violations of international law, the court had to be convinced that the prisoners of Gohardasht prison were considered a force alongside the Iraqi army in the war between Iran and Iraq. This is a sensitive issue for many of the plaintiffs [members and supporters of the Mojahedin Organization], because they do not want to be condemned in the face of history to align with Saddam Hussein, the infamous dictator of Iraq.”

Despite the complexity of the issue, the reporter of “Akhbar Amrooz” tries to explain to the Swedish readers that due to the war conditions at that time and the military conflict of the Mojahedin organization with the government of Iran and because a large part of the political prisoners at that time were supporters of the Mojahedin organization. Khomeini issued a fatwa and ordered to kill them in revenge for the military operation of the Mujahideen’s “Eternal Growth”. And that is why, with the arrest of Hamid Nouri in Sweden, his trial will be reviewed in a Swedish court in the framework of international laws related to war crimes and under the principle of universal jurisdiction.

The report goes on to explain how after Khomeini’s fatwa, a committee was formed to deal with the situation of political prisoners, a committee that later became known as the “Death Committee” and the current president of the Nizam, Ebrahim Raisi, was also a member of it: “The current president of Iran Ebrahim Raisi was appointed as a member of the “Death Commission” by Ayatollah Khomeini… Ebrahim Raisi himself has never admitted that he was involved in the executions. But he said that the death sentences were justified based on Khomeini’s fatwa.

No one knows exactly how many people were executed

“Akhbar Amroz” then describes the horrifying picture of the executions of that time as follows: “No one knows exactly how many people were systematically executed during those days, but the number is estimated to be several thousand people. The prisoners were handed over to the gallows. Others were beaten to death or put in front of firing squads. When the death panel executed its alleged justice on the followers of Mujahideen, it targeted members of various leftist groups.

Meeting with Hamid Nouri in prison

This Swedish newspaper continues its detailed report on meeting Hamid Nouri in the detention center: “On the grayest and rainiest day of December, we meet Hamid Nouri in the meeting room 5:3:1 in the Solentona detention center in the north of Stockholm. At that time, he spent three years and two months in detention. An appeals court hearing is currently pending, ending in late summer 2023.

Despite the conditions, Hamid Nouri seems to be in a good condition. Lean, he wears a white collared shirt over a thin branded T-shirt with tiny palm trees embroidered on it. Add beige khaki pants and white sneakers that are so new they look like they just came out of the shoe box.

In short, Hamid Nouri looks like that distinguished, middle-aged gentleman who is ready to go to the golf course.

But the image of this calm and “handsome” man suddenly collapses with the next sentences. The reporter writes, “When Nouri starts talking, he throws himself on me like a heavy carcass; His words rain down on me in the form of a waterfall, his sentences become aggressive and reach the border of anger and rage… Hamid Nouri opens his fingers and shakes his palm near my face and says: “Five! During the 38 months I was in prison, I was allowed to visit my relatives five times. This is torture!

The behavior depicted above by the reporter of “Akhbar Amrooz” is very consistent with the behavior that the participants in Hamid Nouri’s court portray him: deceptive, pretentious, aggressive, hokey, demanding, liar, impudent and… someone who tries to He hides his criminal face behind a halo of smile and deception and oppressed appearance.

In the continuation of the report, the newspaper mentions a list of Hamid Nouri’s claims: “I can only watch Swedish TV and I don’t understand this language… Don’t call me a political prisoner!” I have been kidnapped by the Swedish government. Your country, Sweden, violates human rights!

“Akhbar Mozur” then writes, quoting Hamid Nouri: “Nouri also claims that he was harassed by the guards of the Kronoberg prison, where he was previously held, and that his restrictions on receiving visits are unreasonably strict… according to Hamid Nouri, the motive behind his arrest and life imprisonment is that Sweden wants to use him in a prisoner exchange with Ahmadreza Jalali.

Before the hearings of the appeals court, several media loyal to the regime in Iran published material about the mistreatment of Nouri in detention. He is said to be denied tea and served food that is not halal.

In this one-hour conversation, the reporters question Nouri on several topics, including the “cruise ship tour to Finland with beautiful girls”. According to Hamid Nouri, “Akhbar Amroz” writes: “He confirms that there were plans for an air trip in Europe and a sea trip to Finland, but he denies the presence of women on this trip: “No, I’m not like that. But I know that unpleasant rumors are spread by people who want to embarrass me. by mass media!”

Hamid Nouri then resorted to one of his well-known tactics and to avoid the answer, he changed the subject and presented an irrelevant issue, making him look oppressed: “Consider that I have been imprisoned here for more than three years and No journalist or human rights group bothered to see me. You are actually the first.

Questioning the head of the detention center about Hamid Nouri’s claims

For the information of its readers, “Akhbar Amrooz” newspaper explains that it has questioned the head of the detention center Hamid Nouri in writing and “sent Hamid Nouri’s criticism to Charlotte Magnuson, who is the head of the Solentona detention center.” Magnusson responds in writing that he is not allowed to talk about the detainees, but can only respond in general terms, due to the confidentiality of inmate information.

“Unrestricted” people can usually visit the family once a week. Magnusson writes: “In the case of detainees who are subject to ‘restrictions’ (…) the prosecutor must grant access.”

In addition, he announces that tea and coffee are served every day and a meal plan is prepared according to the religion of the prisoners. “As for the TV selection, there are fifteen channels to choose from, including Al Jazeera and Discovery.”

The prosecutor’s opinion about the appeals court

At the end of its report, “Akhbar Amrooz” newspaper pointed out the changes made in Hamid Nouri’s legal team and wrote: “Nouri will be defended in the appeal court by former Minister of Justice (2000-2006) Thomas Bodstrom and his fellow lawyer Hana Larson Ramp . “Hamid Nouri fired the former lawyers because of dissatisfaction with their performance.”

“Martina Winslow is the prosecutor in this case,” the report said, quoting the prosecutor in the case and her vision for the appeals court. He would not speculate on the outcome of the appeals court, but told the paper that “the evidence (against Nouri) is strong… We feel confident because our evidence is based on a strong investigation.” “The initial research has been extensive.”

Martina Winslow notes to the reporter of “Akhbar Mozor” that Iraj Masadaghi was one of the main plaintiffs of the prosecutor’s office: “He is one of the survivors who has been very active in writing books and articles.”

Legal-diplomatic consequences of Hamid Nouri Court of Appeal

At the end of its report, the Swedish newspaper “Akhbar Amrooz” pointed out the international importance of Hamid Nouri’s trial and considering the fact that Ibrahim Raisi, who was a member of the “death panel” is now the president of the regime, writes: “If Hamid Nouri is convicted in the appeals court as well Many observers believe that this can help in other European countries to open legal cases against representatives of the Iranian regime, in cases where they are suspected of war crimes or human rights.

In other words: while protests and street demonstrations against the regime continue inside Iran, despite the brutal efforts of the regime to stop it, the risk increases that the president of this country, Ebrahim Raisi, will be held accountable in Europe for the crimes committed decades ago. to be

If this happens, it will be largely due to Iraj’s efforts.”

The report of “Akhbar Morooz” ends like this: “Masadaghi believes that the next logical step will be to try to try Ebrahim Raeesi.” How is it possible for Hamid Nouri to be sentenced to life imprisonment, but a person who was one of his bosses at that time, i.e. Ebrahim Raisi, as the Islamic Republic of Iran, can travel to Europe for state trips and conferences without the risk of punishment? This is like condemning a guard in a concentration camp, but leaving the commander free!”

*Source: Swedish newspaper Akhbar Mozur