Leila jahangiri gilandehدر جمهوری‌های رعب و وحشت، زمانی که ملتی تصمیم می‌گیرد دیوار ترس را بشکند، صاحبان قدرت دچار وحشت شده و برای ترمیم شکاف‌های دیوار ترس به ابزارهای تشدید وحشت متوسل می‌شوند.
In republics of terror, when a nation decides to breach the wall of fear, those in power panic and resort to terrorizing tools to repair the cracks in the wall of fear.
کیهان نوین: رژیم با برپا ساختن چوبه‌های دار و حتا اعدام در ملاء عام می‌خواهد با راهکار کشتار، فعالان را به صورت فردی بترساند. تصمیم رژیم برای باز هم بپا کردن چوبه‌های دار پس از آن گرفته شد که ماشین کشتار جمعی که قربانیان آن تا کنون از 450 نفر فراتر رفته در ارعاب جمعی ایرانیان شکست خورد.
حوادث و رویدادهای ایران در این روزهای حساس تاریخی با آنچه مورخ عراقی کنعان مکیه در کتاب «جمهوری ترس» نوشته است، بسیار شباهت دارد. نویسنده در کتاب خود خواننده را به سفری عمیق و تحلیلی در سرنوشت کشوری می‌برد که با ستون‌های مبتنی بر توهمات سیاسی، استبداد و ترس کشوری را ویران، کرامت و عزت انسانی مردمانش را نابود، میهن واقعی و شهروندی را ازبین برده است. آنچه رژیم جمهوری «چوبه‌های دار» در تهران با ایرانیان انجام می‌دهد، فرقی با توصیف این تحلیلگر تاریخ ندارد
در رابطه با حال و هوای نظام جمهوری اسلامی که سه ماه است در وضعیتی بسیار بغرنج بسر می‌برد، می‌توان آن را اینگونه توصف کرد که وضعیت‌اش نه تنها به نقطه‌ای فراتر از «ترس و وحشت» از آینده خود رسیده بلکه مانند یک فرد مبتلا به بیماری «وحشتزدگی» و «پانیک» با مردم ایران رفتار می‌کند.
در حال حاضر بیشترین علائم و شواهد وحشتزدگی در رژیم تهران و ترس از معترضان و پایداری و اصرار آنها بر مبارزه دیده می‌شود. بزرگترین ترس رژیم از اراده شکست‌ناپذیر ملت ایران است به همین دلیل می‌خواهد این اراده را بشکند.
در رویارویی آشکار میان رژیم جمهوری اسلامی با همه ابزار سرکوبش در برابر اراده و عزم راسخ معترضان ایرانی، رژیم اسلامی تنها راه نجات خود را در بر پا کردن چوبه‌های دار یافته است.
رژیم با برپا ساختن چوبه‌های دار و حتا اعدام در ملاء عام می‌خواهد با راهکار کشتار، فعالان را به صورت فردی بترساند. تصمیم رژیم برای باز هم بپا کردن چوبه‌های دار پس از آن گرفته شد که ماشین کشتار جمعی که قربانیان آن تا کنون از ۴۵۰ نفر فراتر رفته در ارعاب جمعی ایرانیان شکست خورد.
روی آوردن رژیم به اعدام در ملاء عام، به دلیل ترس آن از عواقب کشتار کمّی معترضان در خیابان‌هاست که واکنش‌های جهانی را به دنبال خواهد داشت و رژیم قادر به تحمل هزینه پیامدهای افزایش تعداد قربانیان نیست. البته بحث و جدل در داخل خود دستگاه رژیم درباره به کار گرفتن خشونت بیش از حد علیه معترضان نیز وجود دارد اما این اختلاف نظر باعث عقب‌نشینی ماشین سرکوب خشونت‌آمیز نشده است. از سوی دیگر هر لحظه ممکن است روحیه کارکنان سرویس‌های امنیتی نیز که آنها را علیه معترضان به خیابان‌ها می‌فرستند و یا در اعدام استفاده می‌کنند، عوض شده و از رژیم جدا شوند.
تصمیم به کشتار جمعی ممکن است مانند سوریه و عراق، باعث امتناع از اجرای دستورات و نافرمانی نظامی شود و این احتمال دارد به شورش و سپس فرار نیروهای مسلح منجر گردد. پس رژیم جمهوری اسلامی برای اجتناب از این پیامدهای ناگوار احتمالی ترجیح داده به اعدام معترضان متوسل شود.
صبح دوشنبه گذشته مقامات قضایی رژیم ایران حکم اعدام مجیدرضا رهنورد یکی از معترضان را به اتهام کشتن دو نیروی بسیجی در شهر مشهد در ملاء عام به اجرا گذاشتند.
مقامات امنیتی در جریان این حادثه یک نوار ویدئویی از درگیری چند نفر را نشان دادند که چهره مشخصی از رهنورد در آن مشاهده نمی‌شود، اما دادگاه انقلاب اسلامی رهنورد را مجرم شناخت و مدعی شد که تصمیم اعدام او تمام شرایط قانونی و شرعی را دارد! سپس با خونسردی کامل وی را به دار آویختند.
البته این اولین حکم اعدام علیه معترضان در ایران نبوده و نیست، بلکه رژیم اسلامی روز پنجشنبه گذشته نیز محسن شکاری تظاهرکننده معترض را پس از صدور حکم «محاربه» و به ادعای اینکه او با بستن خیابان‌ها منجر به برهم زدن نظم و امنیت جامعه شده است، اعدام کرد.
دادگاه نتوانست محسن شکاری را به جرم قتل محکوم کند اما با اینهمه او را نیز به قتل رساند.
همچنین نهاد صادر کننده حکم مرگ موسوم به «دادگاه انقلاب» ارومیه نیز فاش کرد که این دادگاه حکم اعدام دو برادر کُرد شرکت‌کننده در تظاهرات را صادر کرده است.
قوه قضائیه رژیم اسلامی اعلام کرد که حکم اعدام ۱۱ نفر را در ارتباط با اعتراضات صادر کرده و این در حالیست که سازمان‌های حقوق بشری ایران گزارش دادند که بیش از ۱۲ فعال دیگر با اتهاماتی مواجه‌اند که ممکن است منجر به مجازات اعدام شود.
در سال جاری نیز رژیم ایران در اجرای احکام اعدام رتبه دوم پس از چین را در میان کشورهای جهان دارد.
به گزارش سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر رژیم ایران بیش از ۵۰۰ حکم اعدام را در سال ۲۰۲۲ اجرا کرده است، اما تصمیمات این رژیم علیه معترضان ماهیت متفاوتی دارد. اهداف و شکل آنها محاکمه‌های ساختگی و اتهامات دروغین است و هدف آن بازدارندگی معترضان از حضور در خیابان‌هاست.
به این ترتیب رژیم اینک روی اعدامهای فردی معترضان شرطبندی می‌کند تا شاید با اجرای چنین اعدام‌هایی معترضان را بترساند. در این میان روزنامه کیهان تهران نزدیک به علی خامنه‌ای رهبر رژیم اسلامی نه تنها این جنایت آشکار علیه شهروندان ایرانی را توجیه کرده بلکه مدعی شده است که اعدامهای خیابانی حتی در آمریکا هم بدون محاکمه انجام می‌شود! نه تنها این، بلکه این اعدام‌ها کودکان ۳ ماهه و حتی افراد مسن بالای ۸۰ سال را هم در برمی‌گیرد.
حوادث و رویدادهای ایران در این روزهای حساس تاریخی با آنچه مورخ عراقی کنعان مکیه در کتاب «جمهوری ترس» نوشته است، بسیار شباهت دارد. نویسنده در کتاب خود خواننده را به سفری عمیق و تحلیلی در سرنوشت کشوری می‌برد که با ستون‌های مبتنی بر توهمات سیاسی، استبداد و ترس کشوری را ویران، کرامت و عزت انسانی مردمانش را نابود، میهن واقعی و شهروندی را ازبین برده است. آنچه رژیم جمهوری «چوبه‌های دار» در تهران با ایرانیان انجام می‌دهد، فرقی با توصیف این تحلیلگر تاریخ ندارد.
New Universe:
By setting up gallows and even public executions, the regime wants to scare the activists individually with the method of killing. The regime’s decision to set up the gallows again was made after the mass killing machine, whose victims have so far exceeded 450 people, failed in the mass intimidation of Iranians.
– The incidents and events of Iran in these critical historical days are very similar to what the Iraqi historian Kanaan Makiyeh wrote in the book “Republic of Fear”. In his book, the author takes the reader on a deep and analytical journey into the fate of a country that has destroyed a country with pillars based on political illusions, tyranny and fear, destroyed the dignity and human dignity of its people, and destroyed the real homeland and citizenship. What the regime of the “Gallows” republic in Tehran is doing to Iranians is no different from the description of this history analyst.
Last Monday morning, the judicial authorities of the Iranian regime publicly executed the death sentence of one of the protestors, Majidreza Rahnavard, for killing two Basij forces in the city of Mashhad.
During this incident, the security authorities showed a video tape of a fight between several people, in which Rahnavard’s face is not visible, but the Islamic Revolutionary Court found Rahnavard guilty and claimed that the decision to execute him has all the legal and religious conditions! Then they hanged him coldly.
Of course, this was not and is not the first death sentence against protesters in Iran, but last Thursday, the Islamic regime executed Mohsen Shekari, a protester, after issuing a verdict of “moharebeh” and claiming that by closing the streets, he had led to disrupting the order and security of the society. executed
The court could not convict Mohsen Shekari for the crime of murder, but nevertheless killed him.
Also, the institution that issued the death sentence known as the “Revolutionary Court” of Urmia also revealed that this court has issued the death sentence of two Kurdish brothers participating in the demonstration.
The judiciary of the Islamic regime announced that it has issued death sentences to 11 people in connection with the protests, while Iranian human rights organizations reported that more than 12 other activists are facing charges that may lead to the death penalty.
This year, the Iranian regime ranks second among countries in the world after China in executing death sentences.
According to international human rights organizations, the Iranian regime has executed more than 500 death sentences in 2022, but the regime’s decisions against protesters are of a different nature. Their goals and form are mock trials and false accusations, and its purpose is to prevent protesters from appearing in the streets.
In this way, the regime is now betting on the individual executions of the protestors in order to scare the protestors by carrying out such executions. In the meantime, Tehran’s Kayhan newspaper, close to Ali Khamenei, the leader of the Islamic regime, not only justified this open crime against Iranian citizens, but also claimed that street executions are carried out without trial even in America! Not only this, but these executions include 3-month-old children and even elderly people over 80 years old.
The incidents and events of Iran in these critical historical days are very similar to what the Iraqi historian Kanaan Makiyeh wrote in the book “Republic of Fear”. In his book, the author takes the reader on a deep and analytical journey into the fate of a country that has destroyed a country with pillars based on political illusions, tyranny and fear, destroyed the dignity and human dignity of its people, and destroyed the real homeland and citizenship. What the regime of the “Gallows” republic in Tehran is doing to Iranians is no different from the description of this history analyst.
Ramin rabieikhaledi
