روحانی با وعده آزادی زندانیان سیاسی و باز شدن فضای سیاسی ایران پا به عرصه انتخابات ریاست جمهوری گذاشت و مردم ایران با امید گشایش فضای سیاسی و اجتماعی و اقتصادی به وی رای دادند و با روی کار آمدن روحانی ما شاهد آزادی برخی از روز‌نامه‌نگاران و فعالان سیاسی بودیم که محکومیت بیشتر این زندانیان به پایان رسیده بود.
فقط از دوره محکومیت خانم نسرین ستوده باقی مانده بود که به او هم اجازه خروج از کشور را ندادند و به قول خود خانم ستوده از زندان اوین به زندان بزرگتری به نام ایران منتقل شده‌اند. همچنین برخی از مطبوعات بار دیگر اجازه فعالیت گرفتند اما شرایط و فضا تغییر چندانی از نظر آزادی بیان در مطبوعات نکرده است چون با کوچکترین و ساده‌ترین حرف که خوشایند حکومت ایران نباشد روزنامه‌ها بسته و مسئولین تحت تعقیب قضایی قرار می‌گیرند.
در واقع پس از روی کار آمدن روحانی تغییری در وضعیت آزادی بیان در ایران شاهد نبودیم و از طرف دیگر تعداد آمار اعدام‌ها در ملا عام در ایران افزایش چشمگیری داشته است که این مسئله خشن‌ترین مورد نقض حقوق بشر محسوب می شود.
همچنین می‌توانیم به نقض حقوق اقلیت‌های قومی ومذهبی در ایران اشاره کنیم و از جمله پارسان و بهاییان و مسیحیان و سنی‌ها از نمونه‌های نقض حقوق اولیه انسانی و شهروندی در ایران می‌باشد که در وضعیت بدی به سر می‌برند و زندانیان سیاسی که از حداقل حقوق طبق کنوانسیون‌های حقوق بشر هیچ سودی نمی‌برند و همه روزه اخباری مبتنی بر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی برای بدست آوردن حقوق انسانی خود در زندان می‌شنویم.
و همچنین زنان که از وضعیت اسفباری از نظر حقوق انسانی در جامعه امروزایران برخوردار می‌باشند. با همه این موارد ما نمی‌توانیم به بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران امیدوار باشیم چرا که وضعیت روز به روز از روی کار آمدن روحانی بدتر شده است. حتی اگر ما به سوابق خود روحانی نگاهی بیندازیم متوجه می‌شویم که روحانی خود یک چهره امنیتی- اطلاعاتی بوده وهست و حتی اگر به کابینه او نگاه کنیم فردی چون پورمحمدی را می‌بینیم که مسئول اعدام‌های دهه ۶۰ بود.
کسی که احمد شهید نماینده سازمان ملل را یک شخص فاسد نامید و چنین شخصی وزیر دادگستری روحانی است.
روحانی به عنوان ریئس جمهور طبق قانون می‌تواند لوایحی را تنظیم کند و در خصوص حقوق بشر یا جرایم سیاسی یا مطبوعات از مجلس بخواهد که آنها را تصویب کند ولی روحانی دنبال این گونه موارد نیست. روحانی به عنوان ریئس جمهور، طبق اصل ۱۱۳ قانون اساسی پس از رهبری عالی‌ترین مقام رسمی کشور است و مسئولیت اجرایی قانون اساسی را بر عهده دارد. می‌خواهم زاویه بحث را به سوی دیگری ببرم. رئیس جمهور و نمایندگان مجلس به نوعی تدارکات‌چی هستند و در قانون ایران و طبق اصل ۱۱۰ قانون اساسی این رهبری است که در همه حوزه‌ها دخالت دارد. عالی‌ترین مقام قوه قضاییه منتسب رهبری است و رهبری فرمانده کل قواست.
رئیس صدا و سیما توسط رهبری انتخاب می‌شود و همین طور شورای نگهبان، در نتیجه ریئس جمهور هیچ گونه اختیار اجرایی ندارد و قدرت در دست ولایت فقیه است.
در واقع روحانی با چراغ سبز خود خامنه‌ای روی کار آمد تا ایران را با بحران اقتصادی که توسط غرب و تحریم‌ها دست به گریبان بود نجات دهد، نه برای بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران.
احمد شهید در گزارش‌های خود بعد از روی کار آمدن روحانی به موارد چون اعدام‌های بدون دادرسی عادلانه و آزار اذیت و ارعاب فعالان اجتماعی مانند اتحادیه های کارگری و اقلیت های قومی و مذهبی و دگر باشان جنسی و نقض حقوق زنان اشاره کرد. بله متاسفانه شاهد افزایش فشار بروی فعالان حقوق بشر و سیاسی در ایران هستیم .
جمهوری اسلامی یکی از رکوردداران سیاست ضد انسانی است است و هر نماینده از این حکومت منفور اسلامی در راس قرار بگیرد عروسکی بیش نبوده است جون از قماش این آیت الله ها بوده و مردم ایران نباید بیش از این به قاتلان رای و اعتماد کنند . تنها با نابودی این رژیم جنایتکار یک گام اساسی و مهم در جهت جامعه ای سالم و به دور از شکنجه, اعدام و تبعیض جنسیتی خواهیم داشت .
کافیست بخواهیم با همبستگی خود در براندازی رژیم جمهوری اسلامی گام برداریم .
زهرا لطفی
Leila jahangiri gilandeh
Ramin rabieikhaledi
