بهایی ستیزی درمیان متعصبان مذهبی کشور ما سابقه ای بیش از 35 سال عمر پلشت حکومت آخوندی دارد. در واقع، انجمن های عمده مذهبی از جمله هیئت های موتلفه و به ویژه انجمن با نفوذ حجتیه که پیش از انقلاب سال 57 نیز فعال بودند، فلسفه وجودی و محتوای اصلی مرامنامه و فعالیتشان مبارزه برعلیه بهاییت بود…
با آن که بهاییان دین خود را در تداوم دین اسلام و مذهب تشیع می دانند و اگر فردی غیرمسلمان بخواهد بهایی شود باید ابتدا اسلام و تشیع 12 امامی را باور کند، اما میزان خصومت و دشمنی روحانیت شیعه با بهاییان به مراتب بیشتر از کسانی است که اصولا به خدا باور ندارند. دلیل این است که باورهای بهاییان دکان دین فروشی روحانیت شیعه را به کلی تخته می کند.
درطول 35 سال گذشته، بهایی ستیزی همواره به شکل های گوناگون از جمله ممنوعیت از تحصیل، سلب مالکیت، جلوگیری از کسب و کار، زندان، قتل، ترور، اعدام و… تداوم داشته است. اما، چند سالی است که شیوه ای دیگر به این مجموعه آزار ها افزوده شده و آن تخریب و ویران کردن گورستان های بهاییان است. چند سال پیش، گورستان بهاییان در تهران ویران و برروی آن یک فرهنگسرا ساخته شد. درسال 1386، در گورستان بهاییان یزد سنگ قبرها شکسته و به مردگان اهانت شد. درسال 1387، گلستان جاوید جامعه بهایی درقایم شهر (شاهی) به وسیله لودر تخریب شد و نزدیک به 80 درصد از قبرها آسیب دید. آخرین مورد نیز این است که سپاه پاسداران با لودر و بولدوزر به گورستان بهاییان شیراز یورش برده و سرگرم تخریب آن است.
در گزارشی که توسط صدای امریکا انتشار یافته، به نقل از بانی دوگال، نماینده ارشد جامعه جهانی بهایی درسازمان ملل نوشته شده: «روز 11 اردیبهشت 1393، از ایران خبر رسید که تخریب قبور درآن گورستان [درشیراز] آغاز شده و حدود 40 تا 50 کامیون درصف هستند تا عملیات خاک برداری به سرعت انجام شود». درهمین زمینه، جامعه جهانی بهایی در بیانیه ای با ابراز تأسف از انتشار گزارش هایی که از تخریب گورستان بهاییان در شیراز حکایت می کند، آن را عملی «مشمئز کننده» خوانده و از جامعه جهانی خواسته است به آن اعتراض کند.
حدود دوماه پیش، 26 اسفند 1392، درپی انتشار گزارش احمد شهید، نماینده ویژه کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل برای حقوق بشر در ایران، محمد جواد لاریجانی، رییس ستاد حقوق بشر قوه قضاییه، در پاسخ به اعتراض احمد شهید نسبت به تضییع حقوق بهاییان با بی شرمی گفت: «درایران کسی به خاطر بهایی بودن در زندان و تحت فشار نیست… درایران رفتار با بهاییان براساس قوانین شهروندی است»!
درپاسخ این ادعای وقیحانه و خلاف واقعیت، دیان علایی نماینده جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل گفت: «درحال حاضر 136 نفر بهایی در زندان های جمهوری اسلامی هستند که فقط به دلیل بهایی بودن دستگیر شده اند و هیچ جرم دیگری ندارند. البته در پرونده های آنها اتهام عضویت درسازمان های غیرقانونی یا جاسوسی برای کشور بیگانه یا ازاین قبیل اتهامات ثبت شده است اما مدرکی برای اثبات ای اتهامات نیز در پرونده هایشان وجود ندارد».
نماینده جامعه جهانی بهایی در سازمان ملل خطاب به محمد جواد لاریجانی گفت: «آقای لاریجانی حتما از وضعیت کنونی ایران و به خصوص بهاییان درجامعه ایران آگاه نیستند وگرنه می دانستند که جوانان بهایی نمی توانند به دانشگاه بروند یا گورستان های بهاییان را با بولدوزر تخریب می کنند، اینها چیزهایی نیست که دیده نشود»!
دیان علایی درمورد عملکرد دولت حسن روحانی نیز گفت: «وضعیت بهاییان پس از روی کار آمدن روحانی تغییری نکرده و منشور حقوق شهروندی آقای روحانی هم فقط اشاره ای می کند به اقلیت های شناخته شده و بهاییان که نامشان در قانون اساسی برده نشده مد نظرنیست».
به موازات این تشدید بهایی ستیزی، به نظرمی آید که جامعه مدنی ایران دارد کم کم از خواب گران بیدار می شود و درمی یابد که هرگونه پایمالی حقوق، حتی درمورد یک نفر، درحکم تضییع حقوق همگان است و باید دربرابر آن ایستاد. پس از اقدام نمادین محمد نوری زاد در بوسیدن پای یک کودک 4 ساله بهایی – که پدر و مادرش در زندان به سر می برند -، چندی پیش زندانیان سیاسی زندان گوهردشت (رجایی شهر) بیانیه ای منتشر و اعمال خشونت نسبت به بهاییان را محکوم کردند. جمعی از فعالان سیاسی و مدنی نیز نامه ای خطاب به رییس قوه قضاییه منتشر کردند که در آن نوشته شده بود: «ضمن ابراز تأثر شدید ازاین گونه اعمال، خواستار رفع خشونتی هستیم که با تنگ تر شدن تنگ نظری ها ممکن است دامن گیر سایر هم میهنانمان گردد».
چند سال پیش، شماری ازکنشگران سیاسی و مدنی برونمرزی درنامه ای با عنوان «ما شرمنده ایم» نسبت به رفتار با هم میهنان بهایی ابراز شرمساری کردند. با روندی که حکومت پلید آخوندی درپیش گرفته و تزاید پایمال شدن حقوق هم میهنان بهایی، به نظر می آید که دیگر ابراز شرمندگی کافی نباشد و به جا باشد که متنی دیگر نوشته شود با عنوان: ما منزجریم!
Ramin rabieikhaledi
Majid Mohammad Poorazari
