کارل بیلت وزیر امور خارجه سوئد، سوم فوریه سال جاری به دعوت دولت ایران به تهران سفر کرده است. این سفر سه روزه، موجب واکنش و تظاهرات شماری از فعالان اجتماعی – سیاسی ایرانی و سوئدی در شهرهای مختلف سوئد ازجمله استکهلم و گوتنبرگ شده است.
کیهان نوین: سفر کارل بیلت وزیر امور خارجه سوئد به ایران در حالی صورت میگیرد که وی به تازگی در چهل و چهارمین اجلاس اقتصاد جهانی در داووس سوئیس با محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران ملاقات کرده بود. او در حاشیه این نشست عنوان کرده بود: نباید از یاد برد که ایران دارای یک سیستم سیاسی – مذهبی استبدادی است.
وزیر امور خارجه سوئد در هفته پیش رو نیز در کنفرانس امنیتی مونیخ به همراه یوکیا آمانو دبیر کل آژانس بینالمللی انرژی اتمی با ظریف به گفتوگو خواهد نشست و همین نکته موجب افزایش حساسیت نسبت به سفر وی به تهران شده است.
در پی اعتراضهای مطرح شده در چند روز اخیر، وی روز گذشته در برنامهای تحت عنوان دستور کار در تلویزیون سوئد حاضر شد و در پاسخ به اینکه سفر به یک دیکتاتوری مذهبی را چگونه توجیه میکند، توضیح داد: ما باید با ایران در تماس باشیم. ایران کشوری با سابقه فرهنگی بسیار غنی، اما وضعیت سیاسی بیاندازه پیچیده است. در رابطه با ایران باید حتی از کوچکترین فرصتها جهت بهبود وضعیت و تغییر استفاده کرد.
طی روزهای اخیر چند نامه به وزیر امور خارجه سوئد ارسال شده که از آن جمله می توان به نامه اردلان شکرآبی نماینده پارلمانی حزب سوسیال دموکرات اشاره کرد.
نماینده پارلمانی حزب سوسیال دموکرات در این نامه از وزیر خارجه سوئد خواسته است تا در سفر به ایران به طور شفاف درمورد نقض حقوق بشر در این کشور موضعگیری کند. وی نوشته است: به بهبود روابط ایران با جامعه جهانی باید با نگاهی مثبت، اما محتاطانه نگریست. چراکه در این کشور بهبودی محسوس در سیاست داخلی در حوزه حقوق بشر مشاهده نمیشود.
شکرآبی در نامه خود به ادامه نقض سیستماتیک آزادی و حقوق شهروندان، دستگیری فعالان سیاسی، اعدام فعالان سیاسی و عقیدتی و محدودیت دسترسی شهروندان به اطلاعات آزاد و نبود آزادی بیان در دولت یازدهم و پس از روی کار آمدن حسن روحانی اشاره و تاکید کرده است: جمهوری اسلامی نیاز دارد که از سوی کشورهای عضو اتحادیه اروپا این نکته را دریابد که ذوب شدن یخ روابط، توجیهگر رفتار خشن آن حکومت با زندانیان سیاسی و تبعیض زنان و اقلیتها و همچنین نقض دیگر آزادیها و حقوق شهروندان نیست.
نماینده پارلمانی حزب سوسیال دموکرات در انتهای نامه سرگشاده خود پرسیده است: آیا وزیر امورخارجه قصد دارد در سفرش به ایران از نقض حقوق بشر در این کشور انتقاد و با منتقدان رژیم و فعالان دموکراسی خواه دیدار کند؟
ییته گوته لند از حزب سوسیال دمکرات و رییس هیئت مدیره کمیته ایران سوئد و پرنیلا استول همّار از حزب سبز و جانشین رییس هیئت مدیره کمیته ایران سوئد در نامهای به وزیر امور خارجه که امروز در روزنامه افتون بلادت منتشر شده است نوشتهاند: احترام به حقوق بشر در ایران یک موضوع کلیدی برای سوئد است.
این دو فعال سیاسی آزادی زندانیان سیاسی (چه آنها که در زندان هستند و چه آنها که در حصر خانگی به سر میبرند) را به عنوان شرطی ضروری برای ادامه همکاری سوئد با ایران مطرح کردهاند.
نویسندگان نامه یادشده همچنین به نبود «آزادی مطبوعات»، «آزادی احزاب و تشکلها» و «آزادی مذاهب» در ایران و همچنین مجازاتهای خشن در این کشور ازجمله مجازات اعدام اشاره کردهاند و نوشتهاند: در سالهای اخیر، تمرکز جهانی در پیوند با مسائل ایران، به طور مشخص روی برنامه هستهای بوده است و این تمرکز یکجانبه کافی نیست.
یته گوته لند و پرنیلا استول همّار با اشاره به اینکه غرب به شکلی ناعادلانه، تنها به منافع خود در پیوند با ایران فکر میکند در نامه خود تاکید کردهاند: مقامات کشورهای جهان باید در دیدار با رهبران ایران به طور مداوم مسایل مربوط به حقوق بشر و دموکراسی را در اولویت بحث قرار دهند.
به عقیده این دو فعال سیاسی، تمرکز بر دموکراسی و حقوق بشر تنها سیاست بلندمدتی است که میتواند صلح و ثبات در کشور ایران و منطقه خاورمیانه را تضمین کند.
جمعیت پشتیبانی از مبارزات مردم ایران نیز در نامهای دیگر با اشاره به بحرانیتر شدن وضعیت حقوق بشر در ایران نوشته است: شرایط ایران علی رغم وعدههای انتخاباتی، بحرانیتر شده است. اعدامها نه تنها متوقف نشدهاند، بلکه به صورت چشمگیری افزایش یافتهاند. زندانیان سیاسی همچنان در زندان بسر میبرند و امید چندانی به آزادی آنها وجود ندارد. خبرنگاران و دگراندیشان به طور مرتب دستگیر میشوند و حقوق شهروندی و حقوق بشر دائما نقض میشود.
در این نامه با ذکر این نگرانی که مبادا برای حل بحران هسته ای با ایران، مسائل مربوط به حقوق بشر به حاشیه رانده شوند از وزیر امور خارجه سوئد و هیئت سوئدی بازدیدکننده از ایران خواسته است تا در گفتوگوی خود با دولت ایران، خواست جهانی لغو اعدامها و آزادی زندانیان سیاسی و رعایت حقوق بشر را مورد توجه قرار دهند و بر آن پافشاری کنند.