“زن و زندان” (مریم تقی نژاد)

زن در جامعه کنونی ایران با وجود قوانین شریعه و حکومت ضد زن جمهوری اسلامی، خود در یک زندان واقعی بسر می برد و زندانی شدن زن در سیستم قضایی و زندانهای ایران یعنی زندانی مضاعف !

بررسی وضعیت مشکلات زنان در زندان های ایران از روزنه های مختلفی قابل بحث و گفتگو می باشد. زنان با توجه به وضعیت جسمی وفیزیکی و روانی و عاطفی و حتی مسائل بهداشتی بیشتر از مردان در معرض آسیب پذیری و بیماری قرار دارند. علاوه بر این مشکلات دوری ازخانواده و عزیزان برای زنانی که در بیرون از محیط زندان مادر میباشند وجود دارد. زنان زندانی علاوه بر عدم دسترسی از نیازهای اولیه در زندان، در طول مدت حبس خود به جای ایجاد فضای گرم در خانواده و آغوشی مادرانه برای فرزندان خود، باید در خاموشی در زندان به سر ببرند. نکاتی که آثار بسیار عمیقی بر روحیه زنان بر جای می گذارد. زنان باردار و مادرانی که فرزند شیر خوار دارند به رژیم غذایی خاص و تغذیه مناسب احتیاج دارند که در محیط زندان به هیچ عنوان به این موارد توجه نمی شود و بی شک ضغف جسمانی و روحی مادر بر فرزند اثر گذار است. بحث مادر بودن و فرزندان مادران زندانی خود مقوله ای است پایان ناپذیر که به بعد موکول می کنم …

در اینجا قصد دارم کمی از شرایط عمومی حاکم بر زندانهای ایران برای زنان زندانی سخنی بگویم. نکته مورد توجه که در زندانهای ایران و محاکم قضایی بسیار گفته و شنیده شده است تجاوز به زنان زندانی می باشد که این تجاوزها از ناحیه افراد مختلف و تحت عناوین مختلف صورت میگیرد زنی را به خاطر اینکه به او تخفیف مجازات بدهند، دیگری را تحت عنوان صیغه موقت و زندانی را بخاطر گرفتن اعتراف و یا وادار به قبول گفتن دروغهایی که خوشایندشان باشد. بهر حال اسمش تجاوز است چون علارقم میل باطنی شخص زندانی صورت می گیرد و چه آثار سوئی را در پی خواهد داشت از نظر جسمی و روانی !

مشکلات دیگر کمبود امکانات بهداشتی و درمانی می باشد زنان به توجهی خاص تر از مردان در این زمینه احتیاج دارند همان طور که در بالا گفتم به دلیل فیزیک متفاوت تر از مردان. زندانها از وضعیت بهداشتی بسیار پایینی برخوردار هستند و دور بودن از استاندارهای بهداشتی یکی از عوامل تهدید جان زندانیان می باشد، زنان اغلب تنش های روانی دوران قاعدگی ( بعضی از زنها در طول مدت حبس نامنظم و یا بطور موقت عادت ماهانه ندارند که خود باعث بروز مشکلات جسمی و روانی می گردد) و زمان یائسگی را دارند که در این زمان علاوه بر بهداشت جسمی از نظر روانی نیز باید مورد توجه قرار بگیرند که برای این امر نیاز به حضور نیروی متخصص برای تامین بهداشت روانی زنان می باشد غافل از اینکه از وجود یک پزشک عمومی هم بی بهره اند.

زندانهایی که در ایران برای زنان بوجود آورده اند در واقع قسمتی از یکی از بندهای زندان مردان هست که بدلیل فضای کم درون زندان زنان، زنان زندانی با هر جرمی در یکجا و یک سلول بزرگ جای داده می شوند که از هز نظر که بخواهیم توجه کنیم معضلی است برای خود زندانیان. خیلی از زنان با توجه به ترس از تجاوز جنسی از حضور زندانبانان مرد در وحشت می باشند وهیچگاه احساس امنیت نمی کنند ولی در ایران تمامی زندانبانان و مسئولین فنی در قسمت زنان مرد می باشند .

موضوع دیگر، تمایلات جنسی زنان است که در جامعه خارج از زندان هم آن را نادیده گرفته اند. در مورد مردان، اجازه ملاقات خصوصی و شرعی با همسرانشان داده می شود و آنها می توانند در وضعیتی البته کاملا غیر بهداشتی با همسران خود ارتباط داشته باشند که شایان ذکر است این ملاقاتها و ایجاد روابط جنسی، اکثرا چیزی به جز انتقال مواد برای مردان از خارج از زندان و یا ابتلای زنان به انواع بیماری های جنسی از جمله ایدز و بارداری در بر ندارد. در واقع با توجه به قانون مرد سالارانه مذهبی ایران این شرایط به دلیل تمکین زن از مرد مهیا می شود و مرد زندانی می تواند در هر زمان و هر مکان که بخواهد از او تمکین جنسی کند و این در حالی است که زن زندانی امکان درخواست ملاقات شرعی و ارتباط جنسی با همسر خود را در طول مدت حبس ندارد که این موضوع خود پدید آورنده ی مشکلات روانی و عدیده دیگر در رابطه با ارضای تمایلات جنسی می شود.

اکنون با شرایط وحشتناک اقتصادی و فقر و فلاکتی که در ایران دامن جامعه را گرفته وعلت آن نیز چیزی به جز جمهوری اسلامی و قوانین شریعه اسلام نیست. بسیاری از زنان زندانی شاید جرمشان جنبه سیاسی نداشته باشد و جرم های دیگری که علت ارتکاب به آن مشکلات زندگی، آسیب های عاطفی، نداشتن اعتماد بنفس کافی، قوانین دست وپاگیر مذهبی ونبود شرایط امیدوار کننده اجتماعی می باشد که ازنظر قانون ایران جرم شناخته شده و به زندان محکوم میگردند. شرایط زندان و کمبودهایش از یک طرف و از هم گسیختگی روابط خانوادگی و خدشه دار کردن هویت زن به عنوان مادر و همسر از طرف دیگر( در طول حبس گاها دیده شده همسرانشان ازدواج کرده و فرزندان به دلیل نبود مادر و سرپرست دچار مشکلات عمیق اجتماعی شده اند )، و نیز احساس شرمساری که غالبا در تعدادی از زنهای محکوم به زندان وجود دارد، زن زندانی را آسیب پذیر می کند. با تمام این مشکلات درون زندان که بر خود شخص از دید روانی و جسمی حاکم است و غمها و دوری از خانواده و فرزندان که یک زن زندانی دارد، اما هرثانیه انتظار آزادی را میکشد ولی متاسفانه بخاطر فرهنگ اجتماعی جامعه پس از پایان مدت حبس ازطرف خانواده و یا جامعه طرد میشود در حالیکه این زنان به آغوش و حمایت خانواده و جامعه، روانکاوی و درمان های پزشکی برای بازگرداندن سلامت اولیه دارند.

در قسمت بعد به مشکلات مادر بودن زنان زندانی می پردازیم!