جمهوری اسلامی که برلب پرتگاه مرگ قراردارد و نارضایتی بخش عظیمی از مردم روز به روز بر این رژیم ضد انسانی در حال افزایش است…
اعتراضات دانشجویی در کنار جنبش زنان و کارگران وهمین طور جنبش های دیگر اجتماعی در راه مبارزه برای نابودی این رژیم و تغییر وضع موجود هستند و جمهوری اسلامی را وادار به عقب نشینی های پی در پی کردند.
دانشگاه که چه در زمان شاه و چه در جمهوری اسلامی اصلی ترین سنگر مبارزاتی بوده همواره جمهوری اسلامی را تحت فشار فراوان قرار داده است.
اخراج اساتید و دانشجویانی که جمهوری اسلامی را نمی خواهند یکی از راههای سرکوب این رژیم بوده است اما بروشنی واضح است که این روشها هم بی فایده بوده اند چرا که نه تنها دانشجویان را از بیان مطالبات و مبارزه شان منصرف نکرده و در نهایت جمهوری اسلامی را مجبور به عقب نشینی کرده است و سرپرست وزارت علوم از بازگشت دانشجویان و اساتید اخراجی خبر داد و گفت دانشجویانی که قبل از سال 90 اخراج شده اند می توانند با شرکت در کنکور وارد دانشگاه شوند و دانشجویانی که بعد از سال 90 محروم از تحصیل شده اند پرونده شان تحت برسی است.
این عقب نشینی اجباری حکومت پایان کار ما نبوده و نیست و دانشجویان در کنار دیگر جنبش های اجتماعی باید اعتراضات شان را بصورت سازمان یافته افزایش دهند تا به تمامی خواسته هایشان دست یابند. بازگشایی دانشگاه ها و مدارس بایدعروج مجدد اعتراضات باشد و دانشجویان باید مطالبات خودشان را بصورت گسترده و سراسری دنبال کنند.