دادگاه نمایشی متهمان جنایت کهریزک با اعلام بی گناهی دژخیم محبوب علی خامنه ای از اتهام قتل، دامنه تازه ای به رسوایی شکنجه و قتل مخالفان و منتقدان در سال ۸۸ بخشیده است.
دادگاه مزبور که با هدف بستن خوش ظاهر پرونده ترتیب داده شده بود، با تبریه متهمان از اتهام اصلی، به زاویه دیگری از دستگاه یکپارچه جنایت سازمان یافته نور تابانده و مشخصات بیشتری از حاشیه امنی که شکنجه گران و قاتلان حکومتی از آن برخوردارند را برملا ساخته است.
آن گونه که منابع رسمی جمهوری اسلامی خبر می دهند، دستگاه قضایی، سعید مرتضوی، دادستان پیشین تهران و دو معاون وی، علی اکبر حیدری فر و حسن زارع دهنوی را به اتهام “بازداشت غیرقانونی” و “گزارش خلاف واقع” به جریمه نقدی و محرومیت شغلی محکوم کرده است. رای مزبور همزمان به معنای رد اتهام های سنگین تری است که این افراد با آن روبرو هستند و از نگاه صادر کنندگانش می بایست به منزله پایان رسیدگی به آنها، به نفع متهمان به حساب آورده شود.
حکم دادگاه نمایشی نه فقط مساله قتل در اثر شکنجه ی آقایان امیر جوادی فر، محسن روح الامینی و محمد کامرانی را مسکوت گذاشته، بلکه از کنار بازداشتگاه “غیر استاندارد” کهریزک و نقش دایرکنندگان و گردانندگانش در موضوع اتهام نیز با دستپاچگی گذر کرده است.
اگر چه یک علت خلق داوطلبانه چنین رسوایی دردسر سازی ایفای نقش دستگاه قضایی به عنوان آلت دست دستگاه های امنیتی و ماموران آنها است، اما دلیل اصلی را باید در تحمیلی بودن رسیدگی قضایی به جنایت کهریزک دید چراکه خامنه ای فقط زیر فشار بیزاری و نفرت عمومی از اعمال تبهکارانه زیردستانش و تنها با هدف ماله کشی بر آن حاضر به ترتیب دادن این نمایش گردید.
حاکمان کشور نزدیک به چهار سال از هرگونه رسیدگی به این جنایت جلوگیری کردند و پس از آن که بالاخره پرده نمایش را بالا بردند، حاضر به طرح اتهام گرد شده “مُعاونت در قتل” علیه جلادان شان نشدند. سپس دادگاهی که چشم مُراقب جامعه بدان می نگریست را “محرمانه” اعلام کردند و سرآخر به گرفتن رضایت اجباری از پدر یکی از جانباختگان و فرستادن سردژخیم مرتضوی به مرخصی در ایام جنایت روی آوردند.
در همان روزهایی که علی خامنه ای و دیگر آمران سرکوب خونین اعتراض ها در سال 88 در تقلای قفسه بندی موش هایی هستند که “حماسه” شان زاییده و از جُمله “بسته شدن پرونده تقلب 88” را به یکدیگر شادباش می گویند، تلاش شرم آور آنها برای به بایگانی فرستادن دوسیه سیاه چال کهریزک و زیر فرش جارو کردن جنایت های مرتکب شده در آن نشان داد که حتی یک صفحه از این پرونده ورق هم نخورده است.
پرونده سیاستی که کهریزک تولید می کند، آدمکش ها را در پناه می گیرد و دستگاه قضایی را به دستمال چرک تبهکاری هایش بدل کرده، تا هنگام اجرای عدالت در حق مردم، قربانیان، گشوده می ماند.
Ramin rabieikhaledi
Majid Mohammad Poorazari
