براساس آمار سازمان پزشکی قانون طی سه ماهه نخست امسال ۳۵۲ کارگر در حوادث مربوط به کار جان خود را از دست دادند.
کیهان نوین: ناامنی محیط کار با مرگ ۳۵۲ کارگر در سه ماه(فروردین، اردیبهشت و خردار) فاجعه انسانی برخورد دولت و کارفرماها را رونمایی میکند.
“کارفرمایان با محاسبه ضریب سود و درآمد خود از پروژه‌ها، هراز گاهی این امکانات را برای کارگران فراهم نمی‌کنند”. اینها با گفتمان “هرازگاهی” میخواهند بدروغ اعلام کنند که مرگ ۳۵۲ کارگر در ظرف سه ماه غفلت های موردی کارفرماها است.
ناامنی محیط کار در مراکزکارگری، فابریک و کارخانه ها در نظام تحت حاکمیت جمهوری اسلامی سابقه ای طولانی دارد. در ایران نیز براساس آخرین گزارش‌ها و تحقیقات انجام شده دست کم سالانه حدود نزدیک به ٢٠ هزار حادثه ناشی از کار اتفاق می‌افتد که از این تعداد نزدیک به ١۵ هزار حادثه در بخش ساختمانی برای کارگران این صنعت به وقوع می‌پیوندد.
در فاصله سالهای ١٣٨٣ تا سال ١٣٩٣، بیش از ١٢ هزار نفر در حوادث کار جان خود را ازدست داده اند. در سال ٩٣ یک هزار و ٩٩۴ نفر در حوادِث ناشی از کار جان خود را از دست دادند. این رقم در مقایسه با یکسال پیش از آن (١٣٩٢) با یک هزار و ٧٩۴ مرگ کارگران بیشتر، افزایشی ١١ درصدی را نشان می دهد.
محیط کار محیطی است که کارگر بخش اعظم زندگی اش را در آن میگذارند. نفس زندگی کردن که دیگر نباید برای کسی خطرات فوق برنامه داشته باشد. محیط کار باید جای امن و سالـم و تمیزی باشد. دولت و کارفرماها موظفند این سطح از زندگی در محیط کار را تامین کنند.
معادن بخش بزرگی از نیروی کار را بخود اختصاص داده است. میزان مرگ و مصدومین در معادن در اثر ناامنی محیط کار آمار ارقامی بالا را بخود اختصاص میدهد،
استاندارد شدن محیط ایمنی، بهداشت، مدت و ساعات کار، وسائل حمل و نقل در معادن، امکانات ورود به عمق معادن، بالا بودن استانداردهای تنفسی و روشنایی، امکانات نجات فوری و کمک های اولیه بخش های ثابت از تامین و تضمین ایمنی محیط کار در معادن هستند.
دولت و کارفرماها با طرح مشترک ریاضت کشی اقتصادی، مقید کردن کارگران در محیط کار با قوانین و مقرارتی که سود آوری بیشتری را ایجاد کند، مسببین اصلی نا امنی محیط کار و مرگ کارگران هستند.
مرگ ۳۵۲ کارگر در سه ماه(فروردین، اردیبهشت و خرداد در١٣٩۴) عملا بمعنی جنگ نظام اسلامی و کارفرماها، علیه بخش مشخصی از جامعه است. علیه طبقه کارگر!.
“تضمین ایمنى و بهداشت محیط کار و تقلیل مخاطرات کار به حداقل ممکن، بدون هیچ صرفه جویى، با استفاده از پیشرفته ترین تسهیلات و امکانات مورد استفاده در سطح جهان. نظارت و معاینه پزشکى منظم در برابر مخاطرات و بیمارى هاى حرفه اى و ناشى از کار، توسط مراجع پزشکى مستقل از کارفرما، به هزینه کارفرمایان و دولت.”
“بیمه کامل کارگران در مقابل صدمات و خسارات ناشى از کار، اعم از اینکه در محیط کار و یا خارج آن رخ دهد و بدون اینکه کارگر نیازى به اثبات قصور کارفرما و یا مدیریت داشته باشد. پرداخت حقوق کامل بازنشستگى به کارگرانى که در نتیجه صدمات ناشى از کار توانایى کار کردن را از دست میدهند”.
دولت و کارفرماها باید برای تامین ایمنی محیط کار هزینه های بالایی را تحمل کنند، امری که از تن دادن به آنها خودداری میکنند.
فاکتور مهم برای پایین آوردن میزان حوادث کارو نا امنی محیط کار، حق اعتراض و دست کشیدن از کار در زمانی است که کارگر احساس کند استانداردهای ایمنی محیط کار رعایت نشده اند، و کارفرما باید موظف باشد به این اعتراض ترتبیب اثر دهد، امری که در محیطهای کار بخاطر سود کارفرما و به پشتوانه حمایت دولت و قوانین از کارفرما هیچ وقت رعایت نمی شود.
Majid Mohammad Poorazari
